Tuesday, June 13, 2017

Prend BUZHALA: KUR PRANOJMË TË PAPRANUESHMEN


(Çaste eseistike), 12
Dikush e ka thënë: "Kur pranojmë të papranueshmen, truri automatikisht fillon të punojë në zgjidhjen e problemit dhe hapet për të gjetur një kontekst që mund të sjellë kuptim për vuajtjet.... Është një pranim me dorëheqje ose pranim me viktimizim të vetvetes.... Kur i pranojmë problemet tona, hapet një udhëtim mahnitës nëse zgjedhim ta ndjekim atë: zgjidhjet do të dalin."
Ne shohim të tjera raporte, të tjera lidhje, që më parë nuk i kemi parë...
Brenda vetes sate e Ke Kritikun e Brendshëm dhe Pranuesin, dy protagonistë që nuk përputhen. Kritiku bën korrigjime, qortime, Pranuesi thotë: tërhiqe Kritikun dhe më lër mua!
Rolin brenda teje e merr Pranuesi. Ti e pranon realitetin të tillë çfarë është: sheh e ndien gjëra që nuk ke dashur t'i ndjesh a t'i shohësh. Tani e sheh Problemin e Vërtetë. Mendon dhe sheh vetëm atë që dëshiron. Shtigjet janë hapur, mundësi të reja vijnë...
Jim Dine thotë: “Unë kam krijuar marrëveshje me shumë gjëra, sepse, kur gjithçka është thënë dhe bërë, shumë pak mund të bëhet për shumë gjëra. Ju vetëm i pranoni ato. Çështja është që ju vetëm duhet të vazhdoni të punoni dhe ju vetëm duhet të vazhdoni të jetoni”
Ne, në jetën e përditshme, me fjalën pleh cilësojmë gjërat pa vlerë e të padobishme, apo njeriun e keq, gjërat më të urryera etj; por pyeteni tokën përse e përpunon atë pleh, përse me të i ushqen bimët, përse e rrit pjellorinë e tokës?

0 comments:

Post a Comment