JU MUND TË MË QUANI
Ju mund t`më quani si të doni,
Edhe tradhëtar, sot kjo fjalë s`bën përshtypje,
Mund t`më thoni se amanetin e shenjtë e tradhëtoi,
T`gjitha këto do t`i kundërshtoj sikur më lëvdoni,
Sepse askush s`mund të ma ndalojë këngën kurrë,
E di se melodinë time të gjithë e dëgjoni,
Që këndon përtej njeriut në çdo rrugë.
Asnjë mendje ngushtë s`ma pakëson hidhërimin,
Dhimbja nuk është patriotizëm,
Dhe kur gjethen e saj të mjerë e palos pikëllimi,
Për t`gjithë gënjeshtrat që askush s`i beson,
Në çdo derë mbillem i kuq si karafili.
Me delet e verbëra që ecin kuturu duke kullotur,
Duke kërkuar çdo ditë një banderolë të re,
Ashtu siç dridhet zemra e bariut,
Kur sheh se delja i pjellë një qengj me ngjyrë të zezë…
KUR UNË S`JAM
Kur vjen pranvera s`e di se pse zbehem,
Gjithë lulet, gjethet nëpër degë kanë shpirt,
Mundohem nga grumbulli i njerëzve t`mos ngjeshem,
As në ndonjë pellg që ndonjëherë është blu, e ti s`e ke dit`
JETOJ
Jetoj në një copë tokë,
Që përshkohet nga rrugë t`pagabueshme,
Veçmas, bari e ka shkruar duke e thënë copë,
Gërmat thonë e janë të dallueshme,
Kushdo mund t`i lexojë:
- Ndaloni e lexoni, por shikoni!
Ndaloni së kërkuari por shkoni!
Shikoje orën që ke në dorë,
Të tashmen e grryen duke e brejtur me ëmbëlsi,
Ty s`të ka shkuar ndërmend se ajo s`ka motër,
Pavarësisht se ti mund të rrish në shtëpi.
Ajo gjithmonë rrotullohet nga vetja,
Kur flet fillon e ngjitet ngadalë,
E pashë t`ngjitet përmes një fushe të zezë e s`mund heshta,
Ku s`kishte nevojë për yje në këtë natë,
Dhe ju për askund po pyesni më pas…
HELMI I NJERIUT
Një zë i brendshëm më tha
se mua do t`më shohësh n`mes yjesh,
Atëherë me t`vërtetë do të më tregoni për njerëzit e tokës,
Kryejnë gjëra t`neveritshme, mbylli sytë të mos i shohësh.
Ata edhe gjarpërit që prej Zotit është dënuar t`zvarritet,
E gjithë jetën e vet do të ushqehet me pluhur,
vetëm një dënim do t'ketë për të n'kët' botë,
Njeriu do t'ia shtypë kryet,
Pa pasur për të mëshirë kurrë.
Por kur njeriu mbi sojin e tij do të ketë pushtet,
Do të jetë më i tmerrshëm se djalli,
Do t`iu rrjepë për së gjalli me përdhunë,
E mbi ju si një hyjnor do t` ngrihet.
Për çudi, ju do të përuleni para kësaj krijese t`neveritshme,
Me pushtetin që i dhatë do t`iu shkelë me gëzim,
Me lojra të ndyra u`a mbush mendjen,
Se vetëm ai e ka këtë bekim…
Një ditë në pikun e vapës,
Gjarpëri prej etjes drejt burimit u zvarrit,
Një njeri i gjunjëzuar pasi piu ujë freskoi fytyrën dhe qafën,
Gjarpëri s`e harroi armikun e vjetër, pa u ndjerë i dha një kafshim.
Për çudi, atë që do t`u tregoj askush s`do ta besojë,
Kur njeriu u kthye t`shikoi se kush e pickoi në këtë vapë,
Prej helmit t`njeriut gjarpëri s`mundi të jetojë,
E përdrodh kular - kular e frymën e fundit dha…
0 comments:
Post a Comment