Personazhi kryesor, personazhi me valixhe, është një figurë e mistershme dhe intriguese, e cila përshkruhet në mënyrë shumë thelbësore nëpërmjet mendimeve dhe veprimeve të tij, duke ia shtuar tekstit romanor edhe një dimension të thellë psikologjik. Stili i shkrimit pasurohet me një monolog të brendshëm, duke ofruar një pasqyrë të thellë të mendimeve dhe ndjenjave të personazhit kryesor. Ky tip shkrimi e bën lexuesin të identifikohet me personazhin dhe të ndjehet pjesë e botës së krijimit të autorit.
Në kapitullin e pestë shqiptohet një dialog midis personazheve të quajtur Ilja dhe një peshku. Dialogu është i ngjashëm me një ëndërr të çuditshme dhe përmban elemente simbolike dhe filozofike. Në këtë dialog, Ilja paraqitet si një personazh që pyet për identitetin e tij dhe për natyrën e ëndrrave të tij. Peshku, ndryshe nga ëndrra e zakonshme, përfaqëson një lloj iluzioni, duke e sfiduar Iljan të reflektojë mbi realitetin dhe perceptimin e tij të botës. Peshku sugjeron se mund të ketë një dallim midis perceptimit të Iljas për veten dhe realitetit objektiv. Pyetjet e Peshkut për Iljan sugjerojnë një lloj pafuqie për të bërë dallimin midis realitetit dhe ëndrrës. Konfuzioni i Iljas ndaj këtyre pyetjeve, shfaq pasiguri dhe ankth për identitetin dhe kuptimin e jetës së tij. Dialogu përmban një mesazh filozofik në lidhje me identitetin, realitetin dhe perceptimin e jetës. Gjithashtu, dialogu paraqet një luftë midis vetëdijes dhe iluzionit, ku personazhi duhet të zgjedhë midis perceptimit të tij të vetvetes dhe realitetit objektiv.
Në kapitujt tjerë, personazhi përjeton një rrugëtim shpirtëror ose një transformim personal. Ai ecën në një rrugë të errët, të simbolizuar nga natyra e mbyllur dhe përjashtimi social që përjeton. Valixheja që ai mbart është simbol i bagazhit emocional që ai ngarkon me vete në këtë udhëtim të brendshëm. Personazhi përshkruan disa figura të errëta që përfaqësojnë ndryshime të fshehta në jetën e tij ose në botën përreth tij. Biseda e tyre është e ngjashme me një diskutim filozofik ose shpirtëror, ku ata shkëmbejnë ide dhe qëndrime në lidhje me jetën dhe ekzistencën.
Ndërkaq, rruga që personazhi ndjek, është simbol i udhëtimit të tij personal dhe përpjekjeve për të gjetur kuptimin ose qëllimin e jetës së tij. Ajo përfaqëson rrugën e tij të jetës dhe sfidat që ai përjeton në këtë udhëtim. Tematizohet edhe teknologjia e sotme që ka ndikuar thellësisht në shoqëri, duke sjellë përfitime të mëdha, por edhe sfida të reja.
Ndryshimet teknologjike shkaktojnë shkëputje sociale dhe konfuzion identiteti.
Në shtresime tekstuale paraqiten si "personazhe" autori, zëri që shkruan tekstin, apo që përfaqëson një autoritet ose një pikëpamje të caktuar mbi temën e diskutuar. Romani vazhdon të rrëfejë për këtë personazh të vetmuar, i cili ndodhet në një situatë ku ai ka mundësinë të reflektojë për jetën dhe përvojat e tij. Kjo situatë i jep atij mundësinë për të shfaqur ndjenja të ndryshme, duke përfshirë ankthin, turpin, dëshirën për përkrahje dhe për të qenë i kuptuar. Personazhi është në kërkim të identitetit të tij dhe të ndjenjave të humbura në një realitet ku ai ndjehet i izoluar dhe i mohuar nga shoqëria.
Më tutje, jepet përshkrimi i ambientit të mjerueshëm të F-së nën urë, ku ai ndihet i vetmuar dhe i stresuar nga dhimbja dhe mungesa e gjumit. Takimi i papritur i F-së me një zonjë të bukur në oborrin e një vile, ku shfaqet një situatë e çuditshme me orën e zonjës; momenti kur F merr një letër nga policia që e njofton për një takim të ardhshëm, duke e tronditur atë dhe duke i bërë që të pyesë veten për arsyen e takimit; janë disa ngjarje krejtësisht "të vogla", por që e shtojnë tensionin e rrëfimeve.
Vijon...
0 comments:
Post a Comment