Monday, May 6, 2024

Xhemil BYTYÇI: CIKLI POETIK: NËPËR KOPSHTIN E DASHURISË

DASHURIA NË KORNIZË

Atëherë këndshëm e çiltër të kam takuar,

Kur dashuria hovshëm lulëzonte,

Sa t’i lakmova zemrës së kulluar,

Dashuri diellore atë dritë mrekullonte.


Jam udhëtar i magjepsur në dashuri

Me zemër hapur kërkoj ledhatime,

Që lulëkuqen e mbyllur ta mbërrij -

Kjo është kërkesa e imagjinatës sime.


Më djeg kureshtja: kush je

Dua kristal të pastër dashurie,

Me mendje e shpirt të vija atje

Pranë fytyrës hyjnore - shkëndijë lumturie.


Tani kjo dashuri u mbyll në kujtime,

Dashurinë tonë e vure në kornizë,

U bëra udhëtar i panjohur, kërkoj ngushëllime

Diçka më ther në zemër, më shpon si shtizë.


U ndalëm në udhëkryqin e kësaj dashurie,

Vallja e dashurisë së dikurshme u nis

Nuk merr fund kjo madhështi hijeshie

As numri i mëkateve që na bezdis.


Ti mbaje veten, perëndeshë e dashurisë,

Dëshira ime nuk kishte mbarim,

Besoja se je thesar i bukurisë,

Zemra më digjet, shuhem shqim.


Do të kujtoj i heshtur përgjithmonë,

Dua që në zemër zemërimin ta ngujoj,

Kur zëri i dashurisë lodhshëm kumbon

E të them me dhembje: ‘’ Kurrë nuk të harroj!’’


. PLATEJA E YLLËSISË

E dashur...

Ke mundësi

Të veshësh

Pëlhurë ylberi

Të ndizesh...

Të fluturosh

Me krah engjëlli

Lart atje

Në mbretërinë e yllësisë

Dashuri të promovojmë.


DASHURIA KA EMËR

Të kam thënë se dashuria jonë ka emër.

Emrat e përzemërt i adhurojë shumë

Më bëjnë fatlum dhe krenar.

Emri yt ”KREONA” quhet

Me fjalë fikse, krenaria e jonë.


Ajo ka shpirt, ka edhe zemër

Ka zemër për mua

Zemra ime me vështirësi e sajoi

Kur lot të kthjellëta më rridhnin

Sepse plaga mbet e gërvishtur

Prej saj edhe gjak kullon.


Hëna e saj edhe fytyrën ma zbuloi,

Me një krah rrezesh nderi

Në thellësi zemre depërtoi.


E dashura nga të fshehurat e mia

Vërejti dy shigjeta dashurie

Edhe enkas zemrën ma pushtoi.

Rrinte e fshehur nën hark ylberi

Dashuria doli në shesh, për jetë më kaploi.


Jetën e dorëzova në duart e saj

Qenësisë sime ajo kurorë i vuri

Dashurinë me besnikëri ma fali.


Në kopshtin e dashurisë

Si vizitor besnik arritëm

Kopshtari nuk na pengoi

Me kushte besnikërie në dashuri

E vendosmëri sajuam jetën në vijim.


LULE GAZ

E dashur, pas hijes sate

I fshehur qëndroj

Në thellësi me ëndje të shikoj

Ëndrrat tua kërkoj t’i përjetësoj.


Me dinjitet synoj të të pushtoj

Ty lulegaz i jetës sime.

Dashurinë e kam në rend të parë

Shpresoj se do të jesh heroina ime

E përbetuar në dashurinë që më ke sjellë

Me frymë dashurie të mburrem dhe unë.


Këndellemi në Kopshtin e Dashurisë

Me dashurinë tonë që vet e kemi krijuar

Me shumë mundime e sakrifica.


Vetminë tënde e shikoja

E vetmja ti ishe lulegaz

E hareshme për këtë tokë të artë.


ME PRUSH E FLAKË MË GODITE

Pse me prush e flakë më godite

Kur unë e dashur vetëm në ty mendoj.


Jam njeri që digjem

Venitem edhe si lule e zezë,

Përballë teje dorëzohem

Po po, nëse je ti lulezjarr.


Me të drejtë kam hyrë

Në Kopshtin e Dashurisë

Heshturazi vetëm të të shikoj

Se si ngjalleshe e përlakëshe,

Ti e dije se unë jam eshkë për flakën tënde


Nëse pranë teje i uritur qëndroj.

E vërejta të drejtën tënde për dashuri

E di se më turbullove në ndjenjë

Me oreks ndaj teje në shikimin të parë.


Ti moj zemër gëzoju ditës

Që kur dashuria na lindi.

Ti je e vërteta dishepull

Për jetën time të gjerë

Për dashurinë tonë të lindur.


SHPËTUAM NGA FIJET E RRUFESË

Ç ‘është kjo kohë e vrazhdët

Kur hëna mes netëve lëviz

Na shikon ku ne jemi vendosur

Me rreze depërton në kasollen tonë

Çaste të bukura nga ne shikon

Lojëra dashurie duke luajtur në zgjim.


Të dashurën time të joshur e kam

Me sekrete dashurie në veprim

Pranë kësaj bukurie qëndroj

Në fitore apo ndoshta edhe në disfatë.


Ne forcën e shpirtit e fituam

Dhe të epsheve të pa shfrenuara

Betejën për ta përballuar

Renditjen e lojërave të caktuara.


Besomë se egërsisht mund të vdes

Përballë teje që më rri e trazuar

Ndërsa unë asnjë shqetësim nuk ta shpreh,


Nëse mua më ke më afër se shpirtin.

Dashurinë e kemi të ndërsjellë

Bukuria e jote mi tejkaloi

Caqet e mia me vlerë.


Nga realiteti të fshehur ishim

Rruga na ishte e mbyllur

Duheshe vetëm të fluturojmë

Drejt shtigjeve hyjnore

Tek caqet për ne të parapara.


Të gazmuar ishim të gatshëm të fluturonim

Drejt lartësive hyjnore tek atje

Ku edhe mund të përhumbemi.


Ndoshta mund të arrijmë

Tek Kopshti i Dashurisë diku në gjithësi

Aty ku mund të gjendet mbretëria e dashurisë.


Përmes shtëllunga resh të bardha

Drejt shtigjeve udhëtonim në largësi

Me fije resh në jetë të rrezikshme

Për të mos u djegur duhet të mbrohemi.


Mjegullat tona nga pluhuri i polenit

Nga lulet e kopshtit lëshonin erë

Në mes rrebesheve të dendura

Rrezet e diellit na e zbërthyen shpirtin.


Sytë na lëshonin shkëndija

Ndër ditët e dashurisë për ne

Ndjesitë e fjetura na preknin

Edhe në ndër netët me hënë.


Të përbetuar në dashuri

Përsëri u futëm në kopshtin

Me lule bozhur për krenari.

Vështronim botën tonë shpirtërore!


0 comments:

Post a Comment