Kur e takova nuk e dija gjuhën e saj
Djalë i ri që isha n’»bylyk » po sa kisha hy
Shëndërruar isha n’engjëll me hapa t’butë
N’sy një terr më ra, hyjneshë në fotografi
Zgjimi para lindjës së diellit thonë
Krishti gjithëherë është aty, udhëton me ty
Unë i besoj filozofisë, parajsë që vdekje s’njeh
Dashuria nuk njeh ngjyrë, as gjuhë, pyetje nuk do
Vallë ky lumë që më kaploi trupin tim
Mos nga vullkani rrjedh ky burim që më kalli shpirtin tim
U shtanga
Ëndërr apo zgjëndërr
Djalo, a ke marrë nuse a ke marrë «shkinë» më tha ime Nënë
Nënës syri n’të i kishte mbetur n’atë bukuri të rrallë
Nënë, unë gjuhën e saj nuk e di
Nuk e flas, nuk e kuptoj
Deri sa t’ia mësojë gjuhën time
Babës mos m’i trego, as babëgjyshit
Ti e di, tri ditë e tri netë pa ujë e pa bukë
N’kosh t’kallamoqit e kanë pas lanë
M'atë gjuhë vërbuar është, nuk më flet më
Po për emër s’i t’ia bëjmë moj Nënë
E thërrasim Mejreme ja Sheherzade
Bijat e thërrasin Mejreme hanmi
Ti Musë, edhe Sheherzade i shkon
Uh Nënë ! Ti m’the se qenka « shkinë «
Tash edhe turke e arabe do t’ma bësh
Kur u zgjova nga gjumi
Nusja m’tha
As dreqi ty s’tmerr vesh
Unë i thash
Ai nuk e di gjuhën time
As fé as komb nuk ka
E fillova kafen me një shkrim…
Nusës i dhurova një puthje
N'gjuhën time t'Hyjnishme TË DUA i thash
*
Sa jam i lumtur që poezia ka LIRI
Poezia dhe liria në burgje nuk mbahen !
0 comments:
Post a Comment