VIKTORIA XHAKO (ZHORZH SAND): Cikli VALENTINIAN

S’DI PSE SYRI M’U PËRLOT    

Shën Valentin ishte ajo ditë.

Tre trëndafila më dhurove buzagaz:      

Për Shën Valentin, the, për ëndrrën tonë,

Dhe mëngjesin e kaltër që vjen më pas.

     

Por...  Shën Valentini e vodhi atë ëndërr,       

Në trastë e futi, e hodhi në krah.            

Në një udhëkryq qëndroi, u lodh,

Kishte ecur me hapa të mëdha.

     

... Dhe unë s’e di, pse syri m’u përlot...

E hënë 22 gusht 2011 ora 11:00

Botuar në maj 2012

KI MALL!...                                          

(Për Shën Valentinin e vetëm të jetës sime)                                                                                        

Ki mall për mua, i dashur,

Vend në ëndrrën tënde më bëj.

Ndieje krahun e  një zogu të mardhur,

Ti fli, po buzëqeshje dhuroji, të lehtë.

Ki mall për mua, i dashur,

Kur stinët njëra – tjetrën të përshëndesin,

E malet të shkundin dëborën e bardhë,

Ti zgjohu, për të pritur mëngjesin.

Ki mall për mua, i dashur,

Kur, mbushur prush me “lule violet”,

Deg’ e qershisë të prekë dritaren tënde,

Mes tyre shih fytyrën  time të zbehtë.

Ki mall për mua, i dashur,

Kur, nën blirët të shetisësh në behar,

Me aromat dehëse, të ngrohta të jetës,

Një puhizë timen, ti ndiej, si më parë...

I dashur, ki mall për mua!...

E diel 12 shkurt 2012 ora 11:00

Botuar në maj 2012

              A TROKITI?

A trokiti, i dashur, në portën tënde,

Shën Valentini ynë i vetëm?

Zhurmë hapash unë nuk dëgjoj këtu,

Po suferinë... dhe dëbora bie dendur.

Për ku vrapoj çdo orë, çdo ditë,

Në rrugët bosh, të nxira terri?

Ty nuk të shoh, nuk di ku je,

Apo janë llagëme Ferri?

Të zbehta, të verdha, anemike,

Që thyhen pas çdo hapi, hedhur?

Veç suferinë dëgjoj këtu,

Dhe ca dëborë bie dendur.

-Çfarë mund të bëj për ty?- të pyeta,

-Të më duash, të më duash,- the.

Dhe unë kështu, në jetët e mia,

Fort të dua, të dua me besë.

Degët e thata thyen suferina,

Më uturojnë vajtime shpirtrash,

Hapat, të afrohet, nuk ia dëgjoj, shenjtit.

E ndiej, do të vijnë ditë Shën Valentinësh.

E mërkurë 30 janar 2013 ora 15:30

Botuar në maj 2013

LOT MBI SHËN VALENTIN

   I preke yjet?

   Ku janë? Pyeti verbëria.

E dëgjove aromën e vrapit?

Ç’ngjyrë ka? Pyetën cungjet e këmbëve.

I puthe tingujt e muzikës?

Sa larg janë? Pyeti shurdhëria.

Qenke enigmë!

Të gjitha i ke në zemër.

Ku? Në zemrën e ngrirë?

Që derdh lot mbi  Shën Valentinin e vdekur?

E premte 14 shkurt 2014 ora 11:35

Botuar në maj 2014

        SHËN VALENTINI IM

Në gurin e bardhë të kilometrit infinit,

Në kthesën e shtegut me hyrje pa dalje,

Kokën kërrusur mbi gjoks një murg,

Nga xhepi i trishtimit nxjerr lulen e bardhë.

Kam frikë t’i flas. E prek në sup.

Sytë përhumbur fshehur i mban,

Dy petla trëndafili ai ia fal erës.

Të hesht, tmerr. Guxoj një fjalë:

Kujt ia dhurove petlat e vyshkura,

Të degë kalburit, rrënjë shkulurit trëndafil?

Koka, e rëndë, i varet mbi zemër,

Pëshpërit: jam i yti i vetëm shën Valentin!!!

Mbi gurin e bardhë të kilometrit infinit,

Pikëllimin trëndafil e preka me kujdes.

Lutem, i dashur, që bashkë me cicërimat,

Dora jote ta marrë nesër në mëngjes.

Kapërdije distancën e akullt të ankthit,

Semaforët e kuq pingulë të vetvetes, janë veç vesë,                            

Mos zbrit nga krahu i brishtë i asaj ëndrre të kaltër,

Mbamë dhe mua, të lutem, mbamë, të mos zbres...

Unë pres... pres...

                            Të pres...

        E premte 13 shkurt 2015 ora 11:00

        Botuar në maj 2015

Read More

Namik SELMANI: Me rastin e ditëlindjes

Përvjetor

Mollëzat dridhen
Kur heq nga muri fleten me duar si prushi.
Vihen në radhë
Hapa. gëzime, fitore dhe shkronja.
Fëmijëria
Më vjen si në një film këtë ditë shkurti.
Më rizgjohet nëna
Tek më përkundëte me duart e njoma.

Ku
Ta gjej burimin e Mëhallës ta thaj si kreshnik?
Ku ta gjej babain
Ta gëzoj pak me vargun e pashkruar?
Kjo ditë
Më ka bërë rapsod i një kohe me vrullim.
Mbase
Një djalosh që diku në livadhe plisin e bardhë ka harruar.
Më zgjohen pengjet
Lotët,
Pa kakarisje këndezi
E më bëjnë udhëtar
Që kujton ditët e largëta të tretura.
Kur dielli më puth
E qielli shiun në supe ma derdhi
Më duhet të ecja
Të vrapoja mes gurëve ndër thepa.
Kjo ditë
Vërtet po më deh me musht kujtimesh
E fjala më ngec
Si hala e peshkut të lumit.
Jastëkët e shtratit
Sikur mbushen me gjëmbacët e vendlindjes.
E me japin gezimin e pafund.
Jam bërë anije
Në këtë ditë me kaq tinguj jete
Ku
Janë shtuar këshilltarët e ylberet e ëndrrës.
Na bënë filozofë
Në kërkim të një të vërtete
Na bënë prijatar
Që duan të sjellim ditëve porositë e nënës.
Brenda fëmijërisë
Dhe gjyshërimit ngrej ura të larta vitesh.
Si një arkitekt
Që jeta i dhe ca diploma të reja
Ooo,
Ç ’qënka kjo ditë me aromën e vendlindjes.
Ku
Ti kërkon një busull magjike të fshehur në zemra.

Read More

Bajran DABISHEVCI: NË TIRANË S’VIJ TË SHOH DJEGJE SHTRIGASH

Nuk do vjen maji i luleve, kjo shtëpi po kalbet nga brenda tetorit të saj. As dritaret s’di që kandisin e më presin mua,
pse pranverës i ndjej thonjtë, s’janë ata që mund të njoh.
As duart, si çengela, në cilën zemër do ngulen?
Lakmia e dilema, orën e mugët mbajnë shpirt!

Lermëni të mbetem ushqim lulesh në fushë betejë,
se mes veprash pa shpirt, - të vdekur lexuesit, autorët.
Heshtja do mbes murg, të ndajë falas akullore me retë -
qumësht e miklimet - flokë xhamash. Por u thyen të gjitha,
ikën e mizoria - dashuri që shkel e futet me rropamë!
Brirthë kërmilli di bullën e muzave, vulos kokat e reja
të kalbura shumë, thuase elbarozë s’paska kund Shqipëria,
dinjitetin të rrisë Svetozar Vukmanoviq, si dhjamë derri
në Tiranë që nis ndërresë të natës: - pill, Tiranë, poetë, pill,
kur kokakrimbat mbajnë hyjnore dhe hortenset e lashta!
Si s’ke parë lulekurvat të ujiten nga trishtilët nevrikë?
Mallëngjim qielli me baltë mendjeje të lirë që lejleku ik
e Mjeden tim policët më këputën, se retë janë plagët,
po gjaku është vargu i vrarë: - Poezi, sytë e pranverës
s’i jap asnjëherë, edhe po i shpikën 1000 herë shqiptarët!

Read More