IKIN NGA SHQIPËRIA, IKIN E IKIN!
Vetëm kur kam prekur fytyrën e ujit nga lumi i lotëve,
kam kuptuar detin që i nguli në duar divorcin nata ime.
Se dashuria që nuk është fjalë, heshtje, as edhe dridhje,
tufë xixëllonjash luten në atë rrugë të shkretë
mbi mesditën verore, hëna t’mos jetë vejushë në vjeshtë
e banakët plot këmbë dhe tituj… ah, plot sylynjarë,
po nuk zbrazet një tasë me supë mbi pjatë vdekjeje
akoma në përgjumje!
STREHUAR NË BURG PASQYRASH
Po shkilemi e shkelësit nga ushtria serbe nuk kërkojnë
të na shtypin më shumë akoma, këta që s’i kërkojnë
asaj shpagim ndaj krimesh mbi ne.
Kush të kërkojë zbardhjen e të zhdukurve? Këta?
Këta që zhvatën miliona pa fund, vranë po njësoj
e atdheut i dhanë rrugët e botës me një: “Jemi patriotë!
Vendin pa një shqiptarë duam, ashtu si poetët në Tiranë,
nuk hapin gojë mbi dhera pa fund, mbetur nën kolonë!”
Sytë e lagësht s’di një polic; kapen për kapistër shpirtrat
pa ngjyrë.
POETËT JANË TRADHTARË PA FUND TË DASHURISË
Po ha me lugë supë, bërë nga eshtrat e mi, lotët, nata ime!
Po pati shqiptar më të zi, se pronari i mensës, të urdhëroj
lugën e të kapardiset ngjitur meje; shije më të mirë s’di!
Po shkilemi e shkelësit nga ushtria serbe nuk kërkojnë
të na shtypin më shumë akoma, këta që s’i kërkojnë
asaj shpagim ndaj krimesh mbi ne.
Kush të kërkojë zbardhjen e të zhdukurve? Këta?
Këta që zhvatën miliona pa fund, vranë po njësoj
e atdheut i dhanë rrugët e botës me një: “Jemi patriotë!
Vendin pa një shqiptarë duam, ashtu si poetët në Tiranë,
nuk hapin gojë mbi dhera pa fund, mbetur nën kolonë!”
Sytë e lagësht s’di një polic; kapen për kapistër shpirtrat
pa ngjyrë.
POETËT JANË TRADHTARË PA FUND TË DASHURISË
Po ha me lugë supë, bërë nga eshtrat e mi, lotët, nata ime!
Po pati shqiptar më të zi, se pronari i mensës, të urdhëroj
lugën e të kapardiset ngjitur meje; shije më të mirë s’di!
0 comments:
Post a Comment