S’DI PSE SYRI M’U
PËRLOT
Shën Valentin ishte
ajo ditë.
Tre trëndafila më
dhurove buzagaz:
Për Shën Valentin,
the, për ëndrrën tonë,
Dhe mëngjesin e
kaltër që vjen më pas.
Por... Shën Valentini e vodhi atë ëndërr,
Në trastë e futi, e
hodhi në krah.
Në një udhëkryq
qëndroi, u lodh,
Kishte ecur me hapa
të mëdha.
... Dhe unë s’e di,
pse syri m’u përlot...
E hënë 22 gusht 2011
ora 11:00
Botuar në maj 2012
KI MALL!...
(Për Shën Valentinin
e vetëm të jetës sime)
Ki mall për mua, i
dashur,
Vend në ëndrrën
tënde më bëj.
Ndieje krahun e një zogu të mardhur,
Ti fli, po
buzëqeshje dhuroji, të lehtë.
Ki mall për mua, i
dashur,
Kur stinët njëra –
tjetrën të përshëndesin,
E malet të shkundin
dëborën e bardhë,
Ti zgjohu, për të
pritur mëngjesin.
Ki mall për mua, i
dashur,
Kur, mbushur prush
me “lule violet”,
Deg’ e qershisë të
prekë dritaren tënde,
Mes tyre shih
fytyrën time të zbehtë.
Ki mall për mua, i
dashur,
Kur, nën blirët të
shetisësh në behar,
Me aromat dehëse, të
ngrohta të jetës,
Një puhizë timen, ti
ndiej, si më parë...
I dashur, ki mall
për mua!...
E diel 12 shkurt
2012 ora 11:00
Botuar në maj 2012
A TROKITI?
A trokiti, i dashur,
në portën tënde,
Shën Valentini ynë i
vetëm?
Zhurmë hapash unë
nuk dëgjoj këtu,
Po suferinë... dhe
dëbora bie dendur.
Për ku vrapoj çdo
orë, çdo ditë,
Në rrugët bosh, të
nxira terri?
Ty nuk të shoh, nuk
di ku je,
Apo janë llagëme
Ferri?
Të zbehta, të
verdha, anemike,
Që thyhen pas çdo
hapi, hedhur?
Veç suferinë dëgjoj
këtu,
Dhe ca dëborë bie
dendur.
-Çfarë mund të bëj
për ty?- të pyeta,
-Të më duash, të më
duash,- the.
Dhe unë kështu, në
jetët e mia,
Fort të dua, të dua
me besë.
Degët e thata thyen
suferina,
Më uturojnë vajtime
shpirtrash,
Hapat, të afrohet,
nuk ia dëgjoj, shenjtit.
E ndiej, do të vijnë
ditë Shën Valentinësh.
E mërkurë 30 janar
2013 ora 15:30
Botuar në maj 2013
LOT MBI SHËN
VALENTIN
I preke yjet?
Ku janë? Pyeti
verbëria.
E dëgjove
aromën e vrapit?
Ç’ngjyrë ka?
Pyetën cungjet e këmbëve.
I puthe
tingujt e muzikës?
Sa larg
janë? Pyeti shurdhëria.
Qenke
enigmë!
Të gjitha i
ke në zemër.
Ku? Në
zemrën e ngrirë?
Që derdh lot
mbi Shën Valentinin e vdekur?
E premte 14
shkurt 2014 ora 11:35
Botuar në
maj 2014
SHËN VALENTINI IM
Në gurin e bardhë
të kilometrit infinit,
Në kthesën e
shtegut me hyrje pa dalje,
Kokën
kërrusur mbi gjoks një murg,
Nga xhepi i
trishtimit nxjerr lulen e bardhë.
Kam frikë
t’i flas. E prek në sup.
Sytë
përhumbur fshehur i mban,
Dy petla
trëndafili ai ia fal erës.
Të hesht,
tmerr. Guxoj një fjalë:
Kujt ia
dhurove petlat e vyshkura,
Të degë
kalburit, rrënjë shkulurit trëndafil?
Koka, e
rëndë, i varet mbi zemër,
Pëshpërit:
jam i yti i vetëm shën Valentin!!!
Mbi gurin e
bardhë të kilometrit infinit,
Pikëllimin
trëndafil e preka me kujdes.
Lutem, i
dashur, që bashkë me cicërimat,
Dora jote ta
marrë nesër në mëngjes.
Kapërdije
distancën e akullt të ankthit,
Semaforët e
kuq pingulë të vetvetes, janë veç vesë,
Mos zbrit
nga krahu i brishtë i asaj ëndrre të kaltër,
Mbamë dhe
mua, të lutem, mbamë, të mos zbres...
Unë pres...
pres...
Të pres...
E premte 13 shkurt 2015 ora 11:00
Botuar në maj 2015
0 comments:
Post a Comment