POEZI NGA DHIMITRI KOKAVESHI

HAPËSIRË.

Vështirë dëgjohen
vërtetësitë?...
Si një fenomen 
I shijoj
dhe perceptoj!...
Mëngjeseve
ndjenjash gërryer me ty
natyrë që
më zbërthen!... Mendimesh
zhveshur
qiellores qendrojnë
retë!...
Si një manifestim meteorik
vetmive!...
Nuk qëndrohet.

IDENTITET.

Identitetin afroje
si melodi
Zbërthyer zhanreve dhe
Formave etike
Përzgjedhjeve të tua
Nuk t'i kërkoj.
Të kërkoj!... Netëve afruar
Të kërkoj dhe
Të afroj, jo fenomen
I përceptuar
ndjenjash?... Manifestohesh
Por jo përzgjedhjes
Në ndërgjegjie pagëzime
Pikpamjesh?...
S'të krahasoj, strukturave
Dhe lidhjeve
T' analizoj, format?...
Shpjegimeve
Si një objekt ndëshkimit
Nuk lartësohem
As lartësohen, ligjerimet
Pa cilësi
Ligjeve të tua qëndrojnë
Zbërthyer!...
I tejkaloj.

LUTJEVE.

Nuk e di, nuk e di
Pse hesht
Perëndia?... Në lutje
Jetë
Më qendron, o jetë!...
E gjunjëzuar
Lotësh dhe ashpërsisë
Na afron
Shkëndia, ndezur dhe
Shuar
Si shpirt i harruar!...
Intimitet.

UDHËTIME.

E ndjeva... dimrit
mbështjellur
në oshëtima, zëri i saj
udhëtonte
gërryer!... Mes qetësive
Tkurrur
Përmasave dimërore
udhëtonte!...
Në ecejake dimrash
Përballur
Shpirtit dhe dijes!...
Nuk kishte
maturitë i linte oshëtimave
bluar
Mes hapësirave të saj
gëzonin!....
Zmprapsjet, diellore
le t'i vuaj!...
Dimrave aty ku tkurret
Dhe tretet
shpirti?!… I gurtë a ka
Zgjerim shpirtit
Të gurtë, a gjen besim
Fisnikërie
"zonjës" në varfëri?!...
Plot varfëri kjo
“perëndeshë” provinciale
Zgjohet
mendimit trëmbur
Imiton
E trembur!... Sa shumë
E trembur
bukurisë!... Në pasuri
Shpirtin
Nuk diti kurrë të progresojë
Shpirtin?...
Krediteve ja atribuon!...
Si mes leximesh.

REFLEKSIONE.

Mërzitjet zbërtheja
Mbi format
Dhe mënyrat gdhëndjeve?...
Mundime.
Arritjet!... Përsosmëri
Në fytyrën e saj
Rrotulloja, si një piktor
Portreti
Mbi telajon e tendosur
Derdhur
Ngjyrat?... Ylberiane
mbi thyerrjet
e dritës më afronin dhe
Përshkruanin
Ikonën e saj?...Refleksioneve
Në shkujdesje
Fantazie më zbuste
Ngjyrat?...
Provokonin. Provokonin!...
Mua dhe
Imazhin e saj Ylberian
E zgjeroja
Me hapësirat, mes perspektivës
E gjeja
Njerëzoren?... Më përcaktonte
Me idet!...
Thellësive tejkalonin
Hapësirat!...
Hapësirat më zbulonin
Mendimin
Zbehur dhe provokuar
Pa limite
Më linin!.... Gdhëndur më linin
Miteve
IlMes ikonës së saj
Zbërthyer
I dua!... Dobësitë?...
Si lodhje fizike
I përqafoja me shkëlqimet
Mbulonte dhe
Zbulonte!... Noancat
Ylberiane aty
Ku derdhej dritës!...
Përcjellur
Më zbërthente, imazhet
E errëta
Mes qiellores i linte
Ngjyrat
Mes ggjithësisë përshtatur
Të përveçmen
Mbaja!... Si zbulim

MES DRITËS.

Dritares prisja!...
Kudo
E prisja, diellin?...
Më falte
Me trupin e ndritshëm!...
Si qendër
graviteti më përthithte dhe!...
Harrohesha.
Harrohesha, dritës?...
Drita!...
Më falte mëngjeset e saj
rrezatuese!...
Ndjejash dhe shpirti?...
Ky shkak
më stimulon stemin ndijor
përplasja
me vështrimet diellore
m'i kryqëzonte
dhe kryqëzoja abirinthet!...
E errëta
objekteve i shtrija
me rrugët!...
Edhe ato i udhëtoja
dritës
shtirur dhe të përplasur
hipokrizive?...
Udhëtohet!... Momenteve
nuk udhëtoj,
o e shenjta ndjesi!...
O përceptim
i dritës!.. Më dritën të fal
buzëqeshjet
e venitura?!...Nuk t'i dhuroj
as të qendroj
veçse Ti!... Dritë?...
Me dritën
agimeve të prisja!...
Mes dijesh
fytyrën ëngjellore!...
Ta ndriçoj. 

UDHËTIME.

E ndjeva... dimrit
mbështjellur
në oshëtima, zëri i saj
udhëtonte
gërryer!... Mes qetësive
Tkurrur
Përmasave dimërore
udhëtonte!...
Në ecejake dimrash
Përballur
Shpirtit dhe dijes!...
Nuk kishte
maturitë i linte oshëtimave
bluar
Mes hapësirave të saj
gëzonin!....
Zmprapsjet, diellore
le t'i vuaj!...
Dimrave aty ku tkurret
Dhe tretet
shpirti?!… I gurtë a ka
Zgjerim shpirtit
Të gurtë, a gjen besim
Fisnikërie
"zonjës" në varfëri?!...
Plot varfëri kjo
“perëndeshë” provinciale
Zgjohet
mendimit trëmbur
Imiton
E trembur!... Sa shumë
E trembur
bukurisë!... Në pasuri
Shpirtin
Nuk diti kurrë të progresojë
Shpirtin?...
Krediteve ja atribuon!...
Si mes leximesh.

REFERIME LARGËSISH.

Sa afër kthehen
Largësitë?...
Trysnive mbesin
si mendimet
tona përplasur i kthejmë
mbi çdo rrëfim!...
Gdhëndëshin në afërsi
hukatjet tona
na pikojnë!... Sa pak
Pak ngrohtësi
pak..., afrimitet dhe ai
i bluar
gjykimeve mbesin dhe
gëzimet tona!...
Largësive përplasen
gëzimet!...
E pakta, aq të pakta
na i lëvrojnë
dhe qendrojmë!...
Përmes lotësh
mbytur veçojmë, udhëkryqet?...
Zvaritjeve
Në kryqezimet e tua
Zgjidhin
shkujdesje, kjo gjuha jonë
pa mëshirë
dialogut, nuk afronë.

Sa afër..., dje?...
Kërkonim
Ëndrrat, përplasur
si mes viruseve
dhe vurgut përlyheshim
çhfaqieve
anemike!... Oh kjo shkujdesje
ngjyrave
të zbehura na rikthenin
netët?!...
Linin shenja egzekutimi
pa programe
në përjetim. Pa përjetim dhe
përshendetjet
si një kërkesë e imponuar
pa zjarrmi
ngrohtësie, vitet?... Vriten
Furtunave
nuk lagemi, na mbysin!...
Një dashuri
momenti, u përflak
si një bilet
E pa vlerë dhe prerë!...
Sportelit cash
të një blerje domosdoshmërie
Mos u shfaq
provimit apo provokim
moment
kinematografik!... Mos u shfaq
o krijim
përplasjesh!... Mos sundo
mbi mëri
nuk qëndroj shpirtit?...
I zgjoj
Pranitë tona të zbehura
mbi qëndrime!...
S'i pranoj.

TË PANJOHURËS.

Tronditjeve të shpirtit
Rridhnin
lotët?!... Na konkuronin 
mbi furi
shtrëngatash, bindur
qiellores
provokime na shkarkonin
ndjesitë e tyre!...
Ushqim melankolie
nuk dua
Nuk dua t'u afroj
as të qëndroj
Rrëmbyeshëm mes imitimesh
si një uri!...
Mbi një furi, shpirtin
çliroja
prej reaksioneve në çdo
ndikim
natyrën e përmbytur mbi
shqetësime
gllënjkash dhe tronditjesh
gëlltitur
formave?... Si një vështrim
I largët
qiellor më mundonte
sërish!...
Tronditje drite depërtonin
si nje epidemi!...
I mundur mes lotësh
Si breshëri
plumbash, na lagën dhe cfilitin
Botën?...
Kjo botë në pikëllim
qellimesh
Apo fitore flakësh konkuron
qiellores, shpirtin
e mundur
si zgjidhje nuk e pranoj
prandaj!...
E transformoj.