1.
Të habitshme këto aleancat historike ballkanike, që na shfaqen me fytyrë antishqiptare, herë me fytyrën greko-sllave, duke ia afishuar asaj trashëgiminë arbërore shqiptare që nga arbërorët, Voskopoja, Dhanil Haxhiu, Theodor Kavaljoti e deri te Naum Veqilharxhi e këndej, për ta mohuar këtë trashëgimi si greke; akuzat e tilla vijnë si nga krahu i zërave shovinistë grekë, si nga ai oriental turko-arab! E pra, na shfaqet dhe me fytyrën turko-arabe, dhe, jo rrallë, si tani, me fytyrën orientale-sllave-greke!
Madje, pikërisht ngjarjet e figurat emblematike shqiptare të shk XX, që i dhuruan energji të pashtershme vlerash intelektuale e jetësore identitetit europerëndimor shqiptar, si Naimi, Samiu, Konica, Midhat Frashëri e deri te Kadare etj sulmohen si "masonë" të Perëndimit! Vetëm për ta mbrojtur orientalizmin shqiptar.
E vonuam historinë duke e paraqitur trashëgiminë tonë si greko-sllave!
2.
E vonuam historinë, duke zgjedhur si aleat historik Moskën, Beogradin dhe Pekinin, për inat të Perëndimit! E ku, nën lëkurën ideologjike, fshihej tigri i dikurshëm aziatik. Dikur u zgjodh izolimi totalitarist. Ky izolim i tillë socialkomunsit, sot na shfaqet në horizont, me pamjen e një frustrimi të ndrydhur psiko-historik, me histeritë e djeshme komuniste, që na e vonuan historinë gati për një shekull. Tulatja e protagonistëve të regjimit komunist nën strehën e demokracisë, kur nuk e ka mirë aty, gjen azilin e vet ideologjik te orienti (sulmet kundër Skënderbeut dhe Nënës Tereze; kur dëshiron të paraqitet me "fytyrë shqiptare" të "unitetit kombëtar", gjen strehim tek sulmet kundër "Evropës shtrigë", kundër Vatikanit dhe kundër identitetin europerëndimor shqiptar. Një krah i tulatur brenda këtij gjiri, e do "identitetin evropian", por pa përkatësinë e mirëfilltë shqiptare europerëndimore. Duke shkuar më tutje: e duan pa Skënderbeun dhe pa Barletin, pa Bogdanin dhe pa Fishtën, pa Nënën Tereze dhe historinë e krishterë ndër shqiptarë. Për inat të Vatikanit.
Vatikani nuk e ka pranuar kurrë asnjë sundim të huaj mbi trojet shqiptare...
Serbi Vojislav Sheshel është i akuzuar në Hagë për krime lufte e gjenocid ndaj kombeve tjeran nën ish Jugosllavi. Në gjykimin e Sheshelit në Hagë; vetë Sheshel atje ka thënë që në bankën e të akuzuzarve duhet të jetë kreu i Vatikanit, sepse e ka shkatërruar Jugosllavinë dhe Serbinë; Sheshel ka shkruar këto vepra kundër Vartikanit, kundër Bashkimit Evropian dhe kundër gjermanëve e kroatëve etj: "Vatikan, glavno Satanino gnezdo" (“Vatikani- çerdhja kryesore e Satanës” - 2006, në 1000 faqe), ku e akuzon Vatikanin për ndërhyrjen e NATO-s në Kosovë), "Rimska kurija vecito cedna srpske krvi" (“Kuria e Romës, përjetësisht e etshme për gjakun serb”), "Evropska unija, satanisticka tvorevina" (“Bashkimi Evropian, krijesë satanike”), "Vatikanski antisrpski instrument Franjo Tudjman" (“Instrumenti vatikanas antiserb Franjo Tugjman”) dhe "Hitlerovi najverniji sledbenici Helmut Kol i Hans Genser" (“Trashëgimtarët më besnikë të Hitlerit, Helmut Kol e Hans Gensher”).
Nuk kemi nevojë të bëhemi sheshelianë në emër të një uniteti mohues e fiktiv kombëtar.
Nuk kemi nevojë që edhe njëherë ta vonojmë historinë.
Po e përsëritim: duke qenë sa më shumë shqiptarë, aq më shumë largohemi nga Orienti.
Barrikadimet ideologjike komb-mohuese, që na ndodhën pas luftës në Kosovë, nuk na duhen...
Të habitshme këto aleancat historike ballkanike, që na shfaqen me fytyrë antishqiptare, herë me fytyrën greko-sllave, duke ia afishuar asaj trashëgiminë arbërore shqiptare që nga arbërorët, Voskopoja, Dhanil Haxhiu, Theodor Kavaljoti e deri te Naum Veqilharxhi e këndej, për ta mohuar këtë trashëgimi si greke; akuzat e tilla vijnë si nga krahu i zërave shovinistë grekë, si nga ai oriental turko-arab! E pra, na shfaqet dhe me fytyrën turko-arabe, dhe, jo rrallë, si tani, me fytyrën orientale-sllave-greke!
Madje, pikërisht ngjarjet e figurat emblematike shqiptare të shk XX, që i dhuruan energji të pashtershme vlerash intelektuale e jetësore identitetit europerëndimor shqiptar, si Naimi, Samiu, Konica, Midhat Frashëri e deri te Kadare etj sulmohen si "masonë" të Perëndimit! Vetëm për ta mbrojtur orientalizmin shqiptar.
E vonuam historinë duke e paraqitur trashëgiminë tonë si greko-sllave!
2.
E vonuam historinë, duke zgjedhur si aleat historik Moskën, Beogradin dhe Pekinin, për inat të Perëndimit! E ku, nën lëkurën ideologjike, fshihej tigri i dikurshëm aziatik. Dikur u zgjodh izolimi totalitarist. Ky izolim i tillë socialkomunsit, sot na shfaqet në horizont, me pamjen e një frustrimi të ndrydhur psiko-historik, me histeritë e djeshme komuniste, që na e vonuan historinë gati për një shekull. Tulatja e protagonistëve të regjimit komunist nën strehën e demokracisë, kur nuk e ka mirë aty, gjen azilin e vet ideologjik te orienti (sulmet kundër Skënderbeut dhe Nënës Tereze; kur dëshiron të paraqitet me "fytyrë shqiptare" të "unitetit kombëtar", gjen strehim tek sulmet kundër "Evropës shtrigë", kundër Vatikanit dhe kundër identitetin europerëndimor shqiptar. Një krah i tulatur brenda këtij gjiri, e do "identitetin evropian", por pa përkatësinë e mirëfilltë shqiptare europerëndimore. Duke shkuar më tutje: e duan pa Skënderbeun dhe pa Barletin, pa Bogdanin dhe pa Fishtën, pa Nënën Tereze dhe historinë e krishterë ndër shqiptarë. Për inat të Vatikanit.
Vatikani nuk e ka pranuar kurrë asnjë sundim të huaj mbi trojet shqiptare...
Serbi Vojislav Sheshel është i akuzuar në Hagë për krime lufte e gjenocid ndaj kombeve tjeran nën ish Jugosllavi. Në gjykimin e Sheshelit në Hagë; vetë Sheshel atje ka thënë që në bankën e të akuzuzarve duhet të jetë kreu i Vatikanit, sepse e ka shkatërruar Jugosllavinë dhe Serbinë; Sheshel ka shkruar këto vepra kundër Vartikanit, kundër Bashkimit Evropian dhe kundër gjermanëve e kroatëve etj: "Vatikan, glavno Satanino gnezdo" (“Vatikani- çerdhja kryesore e Satanës” - 2006, në 1000 faqe), ku e akuzon Vatikanin për ndërhyrjen e NATO-s në Kosovë), "Rimska kurija vecito cedna srpske krvi" (“Kuria e Romës, përjetësisht e etshme për gjakun serb”), "Evropska unija, satanisticka tvorevina" (“Bashkimi Evropian, krijesë satanike”), "Vatikanski antisrpski instrument Franjo Tudjman" (“Instrumenti vatikanas antiserb Franjo Tugjman”) dhe "Hitlerovi najverniji sledbenici Helmut Kol i Hans Genser" (“Trashëgimtarët më besnikë të Hitlerit, Helmut Kol e Hans Gensher”).
Nuk kemi nevojë të bëhemi sheshelianë në emër të një uniteti mohues e fiktiv kombëtar.
Nuk kemi nevojë që edhe njëherë ta vonojmë historinë.
Po e përsëritim: duke qenë sa më shumë shqiptarë, aq më shumë largohemi nga Orienti.
Barrikadimet ideologjike komb-mohuese, që na ndodhën pas luftës në Kosovë, nuk na duhen...
BIZANTINIZMI YNË POLITIK,
OSE USHQIMI I XHENETIT A LUTJA PARAJSORE NË RRUGË
(Kundrime, pjesa e parë)
OSE USHQIMI I XHENETIT A LUTJA PARAJSORE NË RRUGË
(Kundrime, pjesa e parë)
Ç’është bizantinizmi?
Bizantinizmi, sot: në kuptimin pezhorativ, fyes, paraqet një sjellje hipokrite apo arrogante.
Bizantinizmi dje: ishte sistem i perandorisë lindore, ku pushtetin e pakufizuar e kishte sundimtari që merrte në dorë edhe frenat e politikës, edhe atë të fesë dhe kishës. Ishte edhe sundues i kishës edhe sundues i shtetit. Kurse i gjithë stafi i tij kishte duar të lira të vepronte e ndikonte në të gjitha çështjet e rëndësishme shtetërore e fetare.
Në antikë bizantinizmi ishte krijuar si opozitë e kundërvënie mënyrës së sundimit e qeverisjes romake: s’ka më zgjedhje të senatit, s’ka më zgjedhje në të gjitha nivelet, s’ka më "cursus honorum". Pushteti shndërrohet në oligarki e absolutizëm.
Porf Krist Maloki që më 1937 shkruante:
“Është gabim kur thuhet se Lindorizma na ka ardhur fillimisht nga Azia, apo nëpërmjet fesë mohamedane, apo edhe nga populli turk. Jo kurrsesi, Lindorizma e jonë është një dhanti fatale e krishterimit euro-aziatik.Ne shekullin VIII, aty kah viti 740 e.s., do me thanë 600 vjet para se me shkelë turku në Atdheun tonë, Shqipëria u bë province e Bizantit, nën Leonin III. të quajtur Isaurios. Dhe nga ky despot i tmerrshëm u ngushtuan të gjithë shqiptarët me u nda nga kisha romake (perendimore) e me u fundos ndër labirinthet e errta të kishës bizantine (Lindore) të atëherëshme. Por s’ishte aq fort ndamja (skizma) kishtare sesa ai shpirt i administrates bizantine, plot angth e myk, që u pllakos si një shpirtër i zi, si një hije murtaje mbi mbarë kombin shqiptar.
Turqia ka qenë trashëgimtarja dhe kujdestarja e mirazit bizantin, dhe kësulja e kuqe – një krijesë greko-bizantine – u pranua si një simbol i atij trashëgimi."
Bizantinizmi, sot: në kuptimin pezhorativ, fyes, paraqet një sjellje hipokrite apo arrogante.
Bizantinizmi dje: ishte sistem i perandorisë lindore, ku pushtetin e pakufizuar e kishte sundimtari që merrte në dorë edhe frenat e politikës, edhe atë të fesë dhe kishës. Ishte edhe sundues i kishës edhe sundues i shtetit. Kurse i gjithë stafi i tij kishte duar të lira të vepronte e ndikonte në të gjitha çështjet e rëndësishme shtetërore e fetare.
Në antikë bizantinizmi ishte krijuar si opozitë e kundërvënie mënyrës së sundimit e qeverisjes romake: s’ka më zgjedhje të senatit, s’ka më zgjedhje në të gjitha nivelet, s’ka më "cursus honorum". Pushteti shndërrohet në oligarki e absolutizëm.
Porf Krist Maloki që më 1937 shkruante:
“Është gabim kur thuhet se Lindorizma na ka ardhur fillimisht nga Azia, apo nëpërmjet fesë mohamedane, apo edhe nga populli turk. Jo kurrsesi, Lindorizma e jonë është një dhanti fatale e krishterimit euro-aziatik.Ne shekullin VIII, aty kah viti 740 e.s., do me thanë 600 vjet para se me shkelë turku në Atdheun tonë, Shqipëria u bë province e Bizantit, nën Leonin III. të quajtur Isaurios. Dhe nga ky despot i tmerrshëm u ngushtuan të gjithë shqiptarët me u nda nga kisha romake (perendimore) e me u fundos ndër labirinthet e errta të kishës bizantine (Lindore) të atëherëshme. Por s’ishte aq fort ndamja (skizma) kishtare sesa ai shpirt i administrates bizantine, plot angth e myk, që u pllakos si një shpirtër i zi, si një hije murtaje mbi mbarë kombin shqiptar.
Turqia ka qenë trashëgimtarja dhe kujdestarja e mirazit bizantin, dhe kësulja e kuqe – një krijesë greko-bizantine – u pranua si një simbol i atij trashëgimi."
1.
Por bizantinizmi ka edhe një prirje tjetër në politikë e në punë të fesë.
Bizantinizmi është sinonim i mashtrimit. Prandaj ai në jetën shoqërore nënkupton politikën e mashtrimit, po edhe politikën e paskrupullt.
Bizantinizmi është edhe sinonim i njeriut lajkatar apo përgjithësisht i lakeizmit politik e shoqëror, sinonim i intrigës, dredhisë, dinakërisë.
Të mos harrojmë, se kur flitet për politikën si art, a nuk janë pikërisht këto tipare që e karakterizojnë krerët e një pushteti kudo nëpër botë?
Por bizantinizmi ka edhe një prirje tjetër në politikë e në punë të fesë.
Bizantinizmi është sinonim i mashtrimit. Prandaj ai në jetën shoqërore nënkupton politikën e mashtrimit, po edhe politikën e paskrupullt.
Bizantinizmi është edhe sinonim i njeriut lajkatar apo përgjithësisht i lakeizmit politik e shoqëror, sinonim i intrigës, dredhisë, dinakërisë.
Të mos harrojmë, se kur flitet për politikën si art, a nuk janë pikërisht këto tipare që e karakterizojnë krerët e një pushteti kudo nëpër botë?
2.
Eh, prandaj thuhet që veset e BIZANTINIZMIT nuk na shqiten, pa marrë parasysh religjionet.
Asgjë nuk u dashka ta bëjmë në heshtje, në bashkëbisedim me Perëndinë, por edhe Lutjen, edhe ceremonialin fetar (në kishë e xhami), u dashka ta shfaqim në sy të botës. Sikur Perëndia ndryshe nuk na kuptuaka e nuk na sheh nga Qielli!
Bizantinizëm është prirja për të ndërtuar objekte fetare sa më të larta, që bie në sy< menjëherë dhe në vende sa më të dukshme.
A nuk e kemi parë njeriun me tiare të tilla bizantine, i cili, prej viteve ‘90 e këndej, do të ulet në rendin e parë në kishë dhe në safin e parë në xhami?
Dhe pikërisht të tillët, gjatë sistemit komunist, a nuk i kemi parë duke kritikuar, akuzuar dhe sharë religjionin, suke u servilosur para të mëdhenjve (krerëve komunistë) dhe duke u sjellë me arrogancë kundër besimtarëve e njerëzve të fesë?
Duke qenë dje si komunistë, në fakt ata janë sjellë si bizantinë, sepse, në rastin e parë, ata do të sillen si bizantinë: do ta hedhin tutje ideologjinë antifetare komuniste dhe të parët do të vrapoj ë ta përqafojnë fenë, demokracinë, ta përqafojnë priftin apo hoxhën. Por edhe në punë të fesë ata nuk sillen si besimtarë të devotshëm për t’u lutur, por si bizantinë.
Nëse dje të qenët në funksionet e UDB-ës serbe apo në ato komuniste, ishin trampolina për privilegje, tashmë rendi demokratik dhe religjionet janë trampolina të reja për privilegje të . mendësia bizantine nuk ndryshon, ajo mbetet e njëjtë!
Eh, prandaj thuhet që veset e BIZANTINIZMIT nuk na shqiten, pa marrë parasysh religjionet.
Asgjë nuk u dashka ta bëjmë në heshtje, në bashkëbisedim me Perëndinë, por edhe Lutjen, edhe ceremonialin fetar (në kishë e xhami), u dashka ta shfaqim në sy të botës. Sikur Perëndia ndryshe nuk na kuptuaka e nuk na sheh nga Qielli!
Bizantinizëm është prirja për të ndërtuar objekte fetare sa më të larta, që bie në sy< menjëherë dhe në vende sa më të dukshme.
A nuk e kemi parë njeriun me tiare të tilla bizantine, i cili, prej viteve ‘90 e këndej, do të ulet në rendin e parë në kishë dhe në safin e parë në xhami?
Dhe pikërisht të tillët, gjatë sistemit komunist, a nuk i kemi parë duke kritikuar, akuzuar dhe sharë religjionin, suke u servilosur para të mëdhenjve (krerëve komunistë) dhe duke u sjellë me arrogancë kundër besimtarëve e njerëzve të fesë?
Duke qenë dje si komunistë, në fakt ata janë sjellë si bizantinë, sepse, në rastin e parë, ata do të sillen si bizantinë: do ta hedhin tutje ideologjinë antifetare komuniste dhe të parët do të vrapoj ë ta përqafojnë fenë, demokracinë, ta përqafojnë priftin apo hoxhën. Por edhe në punë të fesë ata nuk sillen si besimtarë të devotshëm për t’u lutur, por si bizantinë.
Nëse dje të qenët në funksionet e UDB-ës serbe apo në ato komuniste, ishin trampolina për privilegje, tashmë rendi demokratik dhe religjionet janë trampolina të reja për privilegje të . mendësia bizantine nuk ndryshon, ajo mbetet e njëjtë!
3.
Sipas Librave të Shenjtë, ekziston agjërimi, që e shpiku Perëndia që njerëzit t'i spastrojnë mëkatet e tyre.
Ushqimin në rrugë, kush e shpiku?!
Gjatë viteve të fundit, me iniciativë të krerëve politikë, shtrohen iftare nëpër rrugë. Bizantinizëm është prirja PËR T’U DUKUR PARA botës, kur ushqimi i agjërimit hahet në rrugë e jo në ambiente të tjera. Dhe loja që luhet me besimtarët e devotshëm, nuk ka qëllim solidaritetin me besimtarët, por DUKJEN BIZANTINE para syve të politikës dhe botës, për përfitime politike!
Sipas Librave të Shenjtë, ekziston agjërimi, që e shpiku Perëndia që njerëzit t'i spastrojnë mëkatet e tyre.
Ushqimin në rrugë, kush e shpiku?!
Gjatë viteve të fundit, me iniciativë të krerëve politikë, shtrohen iftare nëpër rrugë. Bizantinizëm është prirja PËR T’U DUKUR PARA botës, kur ushqimi i agjërimit hahet në rrugë e jo në ambiente të tjera. Dhe loja që luhet me besimtarët e devotshëm, nuk ka qëllim solidaritetin me besimtarët, por DUKJEN BIZANTINE para syve të politikës dhe botës, për përfitime politike!
0 comments:
Post a Comment