Musa Jupolli: Magjupja ime

Magjupja ime, egërsisht e bukur që shoqe nuk ka !

E zeshkme si bukë pogaqe , pjekur n’dru bjeshke ,
E zjarrshme e shpirtit tim, Od pellazge gotë për dehje ,
N’emërim të lisave n’sy tu qiell i hapur me yje ,
Balli yt për shkrime t’mia ku lexohet e tërë Arbëria ,
Rrjedhë mjalti n’lirinë e vargjeve Poemë me nota shpirti ,
Shkruar me pulpë shqiponje n’egërsinë tënde t’bukur ,
Mollëza për pikturë, vetulla e qerpik vijësore ,
N’gushën tënde gazmore mesianase e lumit tim !

Magjupja ime,
Me gishtrinjë të gjatë n’tela t’kitarës sonatë më thure ,
Kur të pyeta sa më don, këmisha n’gjoks t’gufoi ,
N’buzë t’mia loti t’pikoi, asnjë fjalë nuk ma the !

Gabimin e kuptova atë ditë kur n’magjupe u dashurova ,
Murgeshë e shpirtit tim, Të Dua edhe sot si atë ditë ,
E hyjnishme bukuri ,
 Mos harro atë takim kur më dogje shpirtin tim !