DY POEZI NGA ARQILE GJATA

NË DITËN E 9-të MAJIT

Sot,si për çdo vit
u hapën portat e 9-të Majit…
Si përshëndetje nga qelitë e luftës,
ata thërasin:
‘‘Njerëz, Ju kam dashur! Jini vigjilent!‘‘
Nga prehri i tokës,
Heronjtë shkruajnë ‘’Reportazh me litar në grykë’’…
miliona shpirtëra lëkundur nëpër erë
ligështuar nga madhështia e haresës..
Është dita
të vënë në lëvizje botën e kujtesës.
Fytyra e asaj dite… duket e zymtë
gjithë atë gjakë,
aqë shumë stacione me kufoma,
po kampet e vdekjes
a i mban mend koha?
Plagët e së shkuarës i bëjnë mirë
frymës tonë…
Hapeni derën e 9-të Majit,
drejt saj të trokasim duke brohoritur!

DUA TË DËGJOJ HESHTJEN TËNDE!

E dashur!
Dua të dëgjoj Heshtjen tënde...
Heshtja tënde është hije, rrëshqet ngadalë,
ashtu e përlotur largohet pa zhurmë.
nuk besoj!...
Heshtja tënde të gjendet në duart e dikujt,
vallë ku ndodhet, as në stinën e pranverës
nuk ta dëgjova Heshtjen...?

Heshtja tënde i ngjanë cicërimave ligjëruese të Majit,
është fryma, që dëshëron të rrijë brënda
trupit tënd të bardhë!?
...Heshtja, gjysmë e dukshme i lë shteg
fytyrës tënde të buzëqesh
dhe unë, si muzikë dhome dua ta dëgjoj Heshtjen,
po ligështohem, që nuk mundem të jem pranë saj,
brenda Heshtjes qetësohet ajo, koha e ëmbël...
më e kënaqëshmja që kemi pasur!

Heshtja, varrmihsja e dashurisë tonë
më kalon para syve, por prap ti më mungon...
Çdo mëngjes
Heshtjen tënde si muzikë dhome ma ka ënda ta dëgjoj,
E dashur,
më thuaj, çfar mendon ajo...Heshtja??