POEZI NGA RAMIZ KUQI

KUR NATA

S’ka yje që lëvrijnē nëpër qiell
Hëna murohet në baladë muresh
Shpendlohen ëndrrat nëpër kujtime

Protestojnë vargjet fjala hyn
Në grevë urie

Kur nata...

SIKUR TË KISHA

Brushën e piktorit në atelie
Do ta pikturoja një portret
Bardh e zi
Të kuqen lulekuqen e livadheve
Me bari plagēzë
Do t’i mbyllja në sfond
Ëndrrat e plagosura
Hijet e rënda të njerëzve
Që derdhin buzëqeshje falso
Nēpēr rrugë
Bëhen sikur lotojnë
E ndiejnë dhimbje për hallexhinj
Që përplot janë skajet e qyteteve
Si në kohën e Migjenit
Kur bota fluturon me anije kozmike
Për një shtëpi banimi
Ku ajri toka dheu nuk janē helmuar
Nga dora e njeriut
Sikur të kisha...

UNË THUR VARGJE

Për ditë e bleruar në gjelbërim
Për diellin që.ngroh gjymtyrët e trupit
Mërdhirë nga dimrat
Për Ty frymëzim vargu
Që më vjen pas e heshtur
Më ik më derdhesh si topth djathi
E bardhë nëpër fjalë
Urtakja e netëve pa glumë
O Frymëzim!

NË ALNABRY

Mëngjesi ka hapur sythat
Me cicërimë zogjsh
E ndonjë krrokamë sorre
Që merr qiellin në fluturim
Fqiu Im i parë
Nga tarraca e tij dy me dy
Më përshëndet me dorë
Ngrit një dolli me verë
Dhe këndon me zë të ulët
Atë këngën për dashurinë
Që e thotë pa nota muzikore
Në Alnabry
Dielli ka zbritur mbi shelgje
Plepa të gjatë e bredha
Zogjtë si në kor cicërojnë!

NOKTURNO

Iku prilli i thyer varur mbi degë ulliri
Po ik edhe maji me diell në shkëlqim
Mbi varg ka mbetur fjala e gota mbi tavolinë
Ka kohë që e dridh era si telat e hollë mbi violinë

Një ditē vjen vjeshta stinë e lumnueme
Netēt zgjaten deri në pafundësi
Nëpër rrugë do bien gjethe e nga qielli shi
Nëpër strofuj me dhimbje muza do t’i sogjoj dy sy.

POEZIA

Êshtë si një lumë i përlotur
Që mbushet përherë me mallë
E shi
Në asnjë stinë nuk mbetet
Luginë e heshtur
Edhe kur je larg atdheut
Dielli të ndjek me katër sy
Ta mbush vargun me ëndrra
E netëve vjen muza
Si dashnore e vonuar
Që ka harruar ta kurdis orën
Në takime
Poezia
Është edhe det
Që s’e shterr asnjë erë
Të ndjek rrugëve të vetmisë
Si një lule me aromë dashurie
Që s’të harron asnjēherë
Është si një lumë i përlotur?

HESHTJA TË VRET

Rrugët e lagjes heshtin
Dita i ngjan mesnatës
Flejnë ëndrrat
Veç qiellit brufullojnë
Disa re
Që vrapojnë drejt detit
Ku zbresin tufe- tufë
Pelikanēt e bardhë
Heshtja të vret!

SONTE

Në shtratin e fjalës
Lexoj një varg
Dhoma më duket e ftohtë
Librat e shpërndara
Si të ishte futur një dorë
Të m’i dëshifrojë shkronjat
Meditimet
O Zot
Askund nuk takova
Shtete ligjore
Lagje pa qen
E mjaullimë maceje
Që grrith tokën me thonj
Në shtratin e fjalës
Kohërat kryqëzohen
Si ushtarët nëpër beteja
Që mbajnë në shtizë
Flamuj fitorësh.

SANDEFJORD

Qytet i detit dhe i gurit
Nga lëvozhga e shpirtit
Nxjerr ëndrrën e pafund
Si dallgët e detit
Sa qenka gjelbëruar mali
E fusha me gjethe
Dy sy dy lot
E një dhimbje
Shkëndijë stralli
Nga gjiu i majit
Lule e metafora
Për varg të pashkruar.

TRI GOTA

E para
Mbushur me mallë fëmijërie
Që nuk shuhet kurrë

E dyta
Me ëndrra ideale
Për një atdhe pa kufinj

E treta
Gotë me verë të kuqe
Me vetmi të pasosur

Tri gota
Me lot mall
E dhimbje për botën imagjinative!

DITËN E EVROPËS

Jam dikund në këtë planet
Të mplakur nga ëndrrat e netëve pa gjumë
E i bie si lundër e thyer detit me lopata druri
Tek shoh një fanar dikund zbret qielli me re

Po ecjen nuk e ndal deri në një breg e urë
Të dal nga ky terr pa dritë e punë si skllav
Për disa qindarka më përcjell hija e rëndë
E të pashpirtëve që bëjnë jetë pallateve

E Unë
Hije në këtë truall kaq kohë e stinë me shi
Mbi kurriz bart ligjin që nuk ma njeh orën
As djersën betimin e Hipokratit

Jam dikund në këtë planet edhe unë Evropë?