DY POEZI NGA DHIMITER KOKAVESHI

IDEVE.

Mendoje dhe
zbarkoje
Etik...në përceptime
Të vështrimeve
mistike?!...
Mos më fal.
M'i fal... dëshirat
si melodi
e pa zbërthyer
Në vlera
shpirtin!... Më josh.
Ma josh
shpirtin e irituar
vështrimeve
dhe nëse preferoj
momentet!...
Lundroj dhe pretendoj
Në investimet
E besimit!... Konkuroj.

TEJKALIME.

Vuajtjet shtjellonte dhe
tejkalonte
si një rrefren, fjalësh 
mbi përseritjet
e lodhura shërbimit
shtrinte
mbështetjet?... Shpërfillje
në atë ritual
një ftohtësi dhe
një zhgënjim
fjalësh shtirur edhe ai!...
Pa përkujdesje
përseritet në stereotipin
E fjalëve të mpira
të ftohta, si akullnaja
qëndronin
në udhëtime shtirur
fjalëve!...
Zbërthyer gjeta
një shteg?...
I mbyllur, i ngurtësuar
jetës së saj!...
Jetën e saj përcillte
Mbi vështrimet
E djegura shuar dhe
shthurrur
mallit, si largësi drite
rrezet!...
E zbehta, përplaseshin
mbi një spektër
vizionesh përballesha
perceptimeve
të botës, në një trajtim
mendimesh
tejkaloja!... Ç’do qëndrim?...
Jo si përkulje
shpirtit!...Nuk do ta shtroj
as do ta rah
shpirtin?... Ikonave
pa përkujdesje
të një harmonie të harruar
faltoreve
Hutuar!... Si mes shenjtorëve
më linte
braktisur!... Prezantimet
na udhëtonin
por dhe ajo edhe ajo
udhëtonte
përtej mashtrimit
e ftoj!...
Në një larmi ngjyrave
jetësore
e analizoja!... Dritës
me dritën
reflektonin, të gjitha prizmat
kristalore
në thyerrje dallgëve
të dritës!... Nuk i gjykoj.