Prend BUZHALA: LUFTËTARI I SHPRESËS, III

(Lirikë eseistike për besimin që gjen shtegun në furtunë)

A ka forcë që i ndalon rrjedhat e burimeve të mësyjnë kah deti?

Edhe ti, si një Luftëtar Shprese, iu ngjet këtyre burimeve:
nuk ka plumb që të prek, nuk ka teh shpate që të ther.
ai nuk mbërthehet nga prangat e harresës,
thur një psherëtimë në heshtje, një melodi të mbytur pikëllimi.
Tash, nën këtë diell frymëlirie,
sa lehtë e kanë njerëzit të lëshojnë piskama,
kur aq larg dëgjohet si një kushtrim bosh, e askush nuk i ndjek.
E dje fshiheshin edhe nga vetja e vet.
Nuk e kanë provuar sikur ti, ta dëgjojnë zërin e vetvetes
përballë stuhive të jetës.
Dhe shakullinat e fatit t’i përplasin për fytyrë
tingujt tu gjithë psherëtimë.
E po, zëri yt nuk jepej, besimi yt i jepte fuqi përballë rrokullimës.
Shpresën dhe besimin i ke të pamposhtur, e gjejnë shtegun,
Mu si një shigjetë a predhë që godet cakun. Shpresë pikësynimi.
Furtunat e tërmeteve kanë shembur male e bjeshkë,
kanë tharë dete e lumenj, e njeriu ka ecur përpara.
Për ta shpallur fitoren e tij.
Luftëtari i Shpresës fal. Fal të dobëtit dhe shpirtrat dyshues në fitore.
Ata që nuk besojnë, luftojnë me vetveten.
Nga humbjet e tyre ti zgjedh vetëm fitoren.

(

 30 mars 2017)