Ramiz Kuqi: PRANË LUMENJVE, I PALARË

- Kam një pyetje për Ty ,- iu drejtua mikja Fjalës.
-Teksti është pa përmbajtje, i thatë,-iu përgjegj Fjala. Atë ditë era frynte me furi udhëve.A. mori laptopin nën sjetullë për ta dërguar te mjeshtri. Kur u afrua afër shitores, e pa Leon, një djalosh i butë e xhentil për mjedisin provincial. Ai ishte strukur në një kënd , rreth një muri të çarë që mezi qëndronte në këmbë.Në një tavolinë prej plastikës Leoni ishte ulur me dy tre të rinj, të gjithë me mjekrra të lëshuara deri në fund të nofullës së poshtme.Si e pa A., la kafenë përgjysmë dhe u duk në derë të punëtorisë.
- Hë, ka diçka që nuk është bërë mirë në laptop? E kam formatizuar me kujdes.!
-Krejt është në rregull. Edhe dizajnI në hapje të laptopit. Një natyrë e bukur, me drunj e zogj nëpër degë. Edhe ai qiell ngyrë plumbi. Sa herë e hap, m'i rikujton malet, atë qetësi që vetëm atje mund ta gjejë njeriu.
- Po çfarë ka atëherë?- vazhdoi me butësi t'i përgjigej A.Nuk hapet ?
- Hapet shpejt. Vetëm gjuha e folësit të vendit nuk është instaluar.Madje në shqip ë-ja , kjo zanore mungon. Pa ë-në dhe ç-në, mbase nuk dalin fjalët bukur.
- Hapet shpejt. Vetëm gjuha e folësit të vendit nuk është instaluar.Madje në shqip ë-ja , kjo zanore mungon. Pa ë-në dhe ç-në, mbase për dy a tre minuta. Sa ta pi kafenë, mund të presësh ?
- Unë kam pritur me shekuj për fjalët e gjuhës,- i tha vetes në heshtje
- U vonova, i tha Leoni A.?
- Jo, jo. Nuk është dashur të nxitosh. Mbase nuk është punë fusnote kjo.
- Eh kjo fusnotë..Dikur thonin se nuk është asgjë.Madje pas dy a tri vjetësh, kjo nuk ka më vlerë. Madje na thanë atëherë se mplaket. Si të akuzuarit e të dënuarit për krime . Pas tri vjetësh lënda vjetërohet dhe askush askujt nuk i jep llogari askujt.
- Do të ndryshojnë ligjet. Asgjë nuk është e paprekur.Vetëm duhet pasur mendjedritur në krye të parisë së vendit.Jam ngopur me vjedhje nga arka e shtetit.Madje nuk i ke parë sa të pacipë janë? Gajasen si fëmijë në Kuvend burrash. Miratojnë deklarata , të cilat kurrë nuk i kanë zbatuar .Bile propozojnë rritje rrogash . Rroga të majme , kur njerëzit mezi kalojnë një muaj me një ndihmë sociale me shtatëdhjetë euro.

Era e lehtë frynte atë ditë nëpër udhë. Pluhuri ngrihej drejt qiellit. Letrat e hedhura vend e pa vend i hidhte era në lumë. E udhët nuk lahen kurrë. Çfarë anakronizmi. Pranë lumenjve, i palarë !

30.3.2017