Vitet e pajetuara të Munin KastratitE kishim pranë Muminin. Atë më të mirin atë që vetëm zoti ia dinte plagët e mëdha të shpirtit, dhembjen për një tokë pa liri për një tokë pa shkronja. E kishim mes nesh Muminin. Sot ballë kujtimit dhe jetës së tij kemi një pasqyrë të madhe ku njeriu përherë skuqet se nuk ka bërë atë që ka bërë ai në jetën e tij në shërbim të kombit. Dikur jetonim me atë njeri që vetëm ai dinte se si mund ta doje tokën që të ka rritur shkronjën shqipe, tokën e Iliridës dhe të Koosovës. Ia njohëm dikur ëndërrat Mumin Kastratit .Të bukura. Të madhërishme bash si ylberet që binin dhe bien në ditët pranverore apo vjeshtore në Sllupçan, në Likovë, në Kosovë, në mbarë shqiptarinë. E diku do të jetonte Mumini, miq të mi. Diku do ta kishte një fqinj të mirë. Po ai ishte bash vëlla me Mirësinë. Me lirinë. Me zilen e një shkolle. 15 vjet pa Muminin. E si t;ia bëjmë viteve që do të prekim nesër. Po ta kishim pranë atë Muminin, atë atdhetar për besë të fjalës, fort do ta kishim peng se nuk e njohëm edhe më mirë atë burrë fisnik.Mësuesi dhe atdhetari Mumin Kastrati
Mumin Kastrati nga Hogoshti, djalë i Salih Fejzë Kastrati-t, i takon plejadës së parë të misionarëve
të Arsimit Shqip në fshatin Hogosht, kreu edhe
Fakultetin por për shkaqe të regjimit fashisto-komunist dhe bindjeve të tij
atdhetare kaloi jetën duke u perballë me punë të rënda jasht profesionit të
tij. Lindi më 1 maj të vitit 1933 në Hogosht të Kamenicës ( Dardanës). Gjatë
vitit 1957 do të punoj në shkollën fillore “ Shaban Beqiri të fshatit Sllupçan të komunës së Likovës dhe pastaj për
tu transferuar në shkollën fillore të fshatit Likovë ku edhe gjatë viti 1960 do
të burgoset. Si
pasojë e bindjeve politike u denua nga sistemi mëse i ndytë komunisto-fashist
jugosllav me 8-të vite burgim.
Përndjekjet, keqtrajtimet dhe burgosjet e mësimdhënësve shqiptarë nga
UDB-a në vitet 1945-1952 ishin
në shifra shumë të mëdha në tërë Kosovën të
cilat vazhduan edhe pas vitit 1952 e
deri me rrëzimin e sistemit famëkeq komunist. UDB-a këtë veprimtari antishqiptare
e kryente padyshim, në koordinim me strukturat më të larta partiake e
shtetërore të regjimit komunist duke pasur në mesin e saj edhe shumë
bashkëpunëtorë shqiptarë. Shumica nga këta mësues u larguan nga proçesi
edukativo-arsimor por disa prej tyre kanë përfunduar nëpër burgje të regjimit
komunisto-fashist të dërmuar edhe për vdekje :
Mumin Kastrati ishte dhe do të mbetet
pishtar i atdhedashurisë, lirisë dhe arsimit shqip ndërkaq vepra e tij, do të
jetë gjithmonë një udhërrëfyes për gjeneratat e sotme dhe të ardhme, jo vetëm
në Komunën e Kamenicës, por për gjithë vendin.
|
Kështu u tha në Akademinë Përkujtimore me
rastin e 15-vjetorit të vdekjes së Mumin Kastratit.
Kryetari i Komunës, z.Begzad Sinani, tha se
familja Kastrati nga Hogoshti përbën një shembull unik për sa i përket
atdhedashurisë dhe rezistencës heroike në mbrojtje të të drejtave dhe lirisë
së shqiptarëve në atdheun e tyre.
“Armiku kurrë nuk mundi ta shuajë zjarrin kryengritës të tyre pa marrë
parasysh torturat çnjerëzore që ushtruan ndaj tyre nëpër qelitë famëkëqija
jugosllave. Mumini do të arrestohej derisa punonte si mësimdhënës në
fshatin Likovë, rrethina e Kumanovës
të Maqedonsë dhe do të dënohej me 8 vite burg të rëndë, por ai kurrë nuk u thye,
andaj vepra dhe sakrificat e tij ishin frymëzuese për kohën kur ai jetoi dhe
veproi si dhe për brezat që do të vijnë, se si duhet ta duam dhe të punojmë
për atdheun dhe për kombin tonë”, tha Sinani duke folur për jetën dhe veprën
e Mumin Kastratit. I pranishëm në këtë Akademi, ishte edhe veprimtari i
çështjes kombëtare, z.Adem Demaçi. “Emrat si ky i Mumin Kastratit, janë
gurëthemeli i shtetit të Kosovës dhe mesazhi i veprës së tyre është që
këtë vend ta ruajmë e ta duam”, tha veç tjerash ai.
|
Nga Musa Musliu - Shembull tipik i një pedagogu,
një punëtori arsimor e një atdhetari të shquar se si duhet punuar në shkolla me
nxënës, me gjeneratën e re, i tillë ishte Mumin Kastrati, i cili ndërroi jetë
para pesëmbëdhjetë viteve.
Mumini kudo që ishte shkëlqente jo vetëm me vlerat e tij arsimore,
pedagogjike e intelektuale, por edhe me ato morale e njerëzore. Kisha fatin dhe
nderin që profesorin Mumin ta njohë për së afërmi, sepse në klasën e pestë të
shkollës fillore e kam pasur arsimtar të Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe e më vonë
edhe si koleg pune (të dy profesorë të gjuhës dhe letërsisë shqipe) në Shkollën
Fillore “Skënderbeu” në Hogosht. Prandaj, me kompetencë dhe pa hamendje mund të
them se sa më afër që e ke njohur atë, aq më i kthjellët i ishte shfaqur
shkëlqimi, sinqeriteti, mençuria, miqësia dhe pamja e qeshur e gazmore. Mumin
Kastrati ishte lindur më 1 maj të vitit 1933 në Hogosht, lokalitet që shtrihet
rrëzë maleve të Kikës legjendare dhe duke qenë edhe zonë kufitare me Serbinë,
në këtë vend janë zhvilluar shumë luftëra të përgjakshme me hordhitë barbare
serbe. Shkollën fillore katërklasëshe
Mumini e ka kryer në fshatin e lindjes, në Hogosht gjatë vitit shkollor
1945-46. Sipas të dhënave, klasën e fundit të progjimnazit e ka kryer në Gjilan
në vitin shkollor 1949-50, ndërsa kursin e ultë pedagogjik e ka kryer në
Prishtinë, prej 20 maj e gjer më 28 gusht të vitit 1951. Me qenë se në këtë
periudhë kohore mungonin njerëzit që dinin shkrim e lexim shqip, Mumin Kastrati
me shkollimin që e kishte bërë, më 1 shtator 1951, ka filluar të punojë si
mësues në Shkollën Fillore të fshatit Hajkobillë, duke vazhduar gjerë më 15
janar 1953, ndërsa një ditë më vonë, më 16 janar 1953 ishte transferuar të
punojë si mësues në fshatin Kremenatë të Komunës së Kamenicës, duke punuar
gjërë në përfundimin e vitit shkollor më 31 gusht të vitit 1953. Pas
përfundimit të kursit pedagogjik në Pejë, Mumini ka filluar të punojë arsimtar
i Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe në fshatin Muqivërc, pastaj pas mbarimit të Shkollës
Normale në Prishtinë, në shtator të vitit 1955, ka filluar të punojë në fshatin
e lindjes në Hogosht arsimtar i Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe, kohë kur unë isha
nxënës i tij. Gjatë viteve 1956 – 58, ai ka studiuar Gjuhën dhe Letërsinë
Shqipe në SHLP në Shkup. Pastaj, ka punuar arsimtar i kësaj lënde në fshatin
shkollën fillore “ Shaban Beqiri të fshatit Sllupçan gjatë vitit 1957/ 58 që
pastaj të transferohet në shkollën fillore të fshatit Likovë të komunës së
Likovës, rrethina e Kumanovës ku arrestohet.. Veprimtaria e tij dhe edukimi i
gjeneratave të reja në frymën atdhetare, po përcilleshin nga organet e Punëve
të Brendshme të Maqedonisë dhe në janar të vitit 1960, ai u dënua më 6 vite
burgim të rëndë. Pasi u lirua nga burgu (pas dy vitesh pauzë) Mumin Kastrati ka punuar si arsimtar i lëndës
përkatëse në shkollën fillore “Zenel Hajdini” në Banjën e Siarinës, pastaj nga
një shtatori i vitit 1968 e gjer më 31 gusht të vitit 1970 ka punuar si
arsimtar i gjuhës dhe letërsisë shqipe në shkollën fillore “Emin Duraku” në
Prishtinë.
Në shtator të vitit 1970, Mumini kthehet në vendin e lindjes në Hogosht dhe filloi të punojë në shkollën fillore “Skënderbeu” si arsimtar i gjuhës dhe letërsisë shqipe. Këtu isha duke punuar edhe unë fillimisht si arsimtar e pastaj edhe si drejtor i shkollës. Në angazhimet tona shpesh konsultoheshim për shumë gjëra. Kah fundi i vitit 1973 dhe fillimi i vitit 1974, në Kosovë rrethanat politike u ndryshuan për shqiptarët. Pushteti i atëhershëm jugosllav kishte marrë vendim që çdo punëtorë arsimor që ka qenë i dënuar politikisht nuk ka të drejtë t’i arsimojë dhe edukojë nxënësit në shkolla. Për këtë çështje më informuan organet kompetente të Komunës së Kamenicës. U gjenda në një situatë shumë të vështirë si ta njoftoj arsimtarin, kolegun, mikun me një vendim të tillë. Por, burrat njihen në ditë të vështira. Mumini ishte në dijeni për zhvillimet. Më ndali dhe më tha: “Mos ik prej meje, sepse vendimet e pushtetit i di përpara teje, ti nuk po më largon, por pushtuesi.” Ai e dinte se shqiptarët po rrezikoheshin për çdo ditë, sepse Mumini rrjedh nga një familje e njohur patriotike që ka qenë gjithnjë në shënjestër të pushtetit serbo-jugosllav. Ndjekjet politike, burgosjet dhe keqtrajtimet e atij pushteti nuk kishin të ndalur ndaj kësaj familje atdhetare. Kështu pas Muminit që burgoset më 1960, pastaj radhiten të gjithë vëllezërit e tij si: Rexhepi, Sabiti, Qemajli e Ismajli (për themelimin dhe udhëheqjen e Odës Ekonomike të Kosovës). Të gjithë këta ishin dënuar për shkak të krenarisë së tyre kombëtare, por edhe se ishin vëllezërit e Muharrem Fejzë-Kastratit, i likuiduar si një nga organizatorët e rezistencës kombëtare kundër forcave pushtuese serbe në vitin 1945. Në këtë kontekst nuk mund ta lëmë pa e përmendur nipin e Muminit, Isa Kastratin që nga familja kishte trashëguar një ndjenjë të lartë të atdhedashurisë dhe gatishmërisë për sakrifica sublime. Meqenëse ky nuk ishte pajtuar me padrejtësitë që bëheshin ndaj shqiptarëve në vitin 1975 u burgos me 34 veprimtarë tjerë në krye me Adem Demaçin, simbolin e rezistencës kombëtare. Pastaj Isa pas daljes nga burgu në janar të vitit 1999 rreshtohet në radhët e UÇK-së dhe vritet më 21 prill të vitit 1999. Prandaj, me plot bindje mund të thuhet se për Muminin pasuria më e madhe e tij ishte dashuria për vendin e tij, për çlirimin e atdheut një e herë e përgjithmonë, nga armiku shekullor serbo-çetnik, si ne të gjitha aspektet me kohë e kishte kuptuar se lufta për lirinë ishte e vetmja rrugë, e vetmja mënyrë e formë për ta fituar lirinë dhe pavarësinë, për të cilën u derdhën lumenj gjaku. Mumin Kastrati vdiq më 03.01. të vitit 2000 pa e përjetuar lirinë. Është detyrë e jona t’i kujtojmë figurat e shquara shqiptare, sepse falë punës, aktivitet dhe kontributit të tyre, ne sot kemi krijuar shtetin, institucionet tona shtetërore publike dhe kemi shënuar rezultate të lakmueshme në shumë sfera dhe segmente të tij. Lavdi jetës dhe veprës së Mumin Kastratit dhe të gjithë atyre që dhanë një kontribut për arsimimin e gjeneratave të reja në frymën kombëtare dhe për lirinë e popullit.
Në shtator të vitit 1970, Mumini kthehet në vendin e lindjes në Hogosht dhe filloi të punojë në shkollën fillore “Skënderbeu” si arsimtar i gjuhës dhe letërsisë shqipe. Këtu isha duke punuar edhe unë fillimisht si arsimtar e pastaj edhe si drejtor i shkollës. Në angazhimet tona shpesh konsultoheshim për shumë gjëra. Kah fundi i vitit 1973 dhe fillimi i vitit 1974, në Kosovë rrethanat politike u ndryshuan për shqiptarët. Pushteti i atëhershëm jugosllav kishte marrë vendim që çdo punëtorë arsimor që ka qenë i dënuar politikisht nuk ka të drejtë t’i arsimojë dhe edukojë nxënësit në shkolla. Për këtë çështje më informuan organet kompetente të Komunës së Kamenicës. U gjenda në një situatë shumë të vështirë si ta njoftoj arsimtarin, kolegun, mikun me një vendim të tillë. Por, burrat njihen në ditë të vështira. Mumini ishte në dijeni për zhvillimet. Më ndali dhe më tha: “Mos ik prej meje, sepse vendimet e pushtetit i di përpara teje, ti nuk po më largon, por pushtuesi.” Ai e dinte se shqiptarët po rrezikoheshin për çdo ditë, sepse Mumini rrjedh nga një familje e njohur patriotike që ka qenë gjithnjë në shënjestër të pushtetit serbo-jugosllav. Ndjekjet politike, burgosjet dhe keqtrajtimet e atij pushteti nuk kishin të ndalur ndaj kësaj familje atdhetare. Kështu pas Muminit që burgoset më 1960, pastaj radhiten të gjithë vëllezërit e tij si: Rexhepi, Sabiti, Qemajli e Ismajli (për themelimin dhe udhëheqjen e Odës Ekonomike të Kosovës). Të gjithë këta ishin dënuar për shkak të krenarisë së tyre kombëtare, por edhe se ishin vëllezërit e Muharrem Fejzë-Kastratit, i likuiduar si një nga organizatorët e rezistencës kombëtare kundër forcave pushtuese serbe në vitin 1945. Në këtë kontekst nuk mund ta lëmë pa e përmendur nipin e Muminit, Isa Kastratin që nga familja kishte trashëguar një ndjenjë të lartë të atdhedashurisë dhe gatishmërisë për sakrifica sublime. Meqenëse ky nuk ishte pajtuar me padrejtësitë që bëheshin ndaj shqiptarëve në vitin 1975 u burgos me 34 veprimtarë tjerë në krye me Adem Demaçin, simbolin e rezistencës kombëtare. Pastaj Isa pas daljes nga burgu në janar të vitit 1999 rreshtohet në radhët e UÇK-së dhe vritet më 21 prill të vitit 1999. Prandaj, me plot bindje mund të thuhet se për Muminin pasuria më e madhe e tij ishte dashuria për vendin e tij, për çlirimin e atdheut një e herë e përgjithmonë, nga armiku shekullor serbo-çetnik, si ne të gjitha aspektet me kohë e kishte kuptuar se lufta për lirinë ishte e vetmja rrugë, e vetmja mënyrë e formë për ta fituar lirinë dhe pavarësinë, për të cilën u derdhën lumenj gjaku. Mumin Kastrati vdiq më 03.01. të vitit 2000 pa e përjetuar lirinë. Është detyrë e jona t’i kujtojmë figurat e shquara shqiptare, sepse falë punës, aktivitet dhe kontributit të tyre, ne sot kemi krijuar shtetin, institucionet tona shtetërore publike dhe kemi shënuar rezultate të lakmueshme në shumë sfera dhe segmente të tij. Lavdi jetës dhe veprës së Mumin Kastratit dhe të gjithë atyre që dhanë një kontribut për arsimimin e gjeneratave të reja në frymën kombëtare dhe për lirinë e popullit.
….Kur të dëgjoni
diku zile shkollore në trojet e Shqiptarisë, kujtojeni Mumin Kastratin! Kur të
dëgjoni një këngë për trimat kujtojeni
Muminin. Ai nuk ka nevojë për kurora, se të gjitha i kishte dhe i ka
jeta dhe vepra e tij e pavdekshme. E shkurtër, po e gjatë në bëmat e saj. E ai
që nga parajsa ku mendon për vitet e pengjet e tij ta panumërt të na e bëjë
hallall lotin e hidhur të ndarjes së madhe, të asaj ndarjeje që ka vetëm nisje
e kurrë kurrë mbërritje.
0 comments:
Post a Comment