Sinan Kërpaçi - Katër Poezi

NË KE VEND MERRMË DHE MUA              

Për pak fluturim kaprolli

te një shkëmb

fare nuk pyet për kokën,

kërcen te një katarakt

sa e rrotullon një mokër

të bluaj ai mulli bukën time.

Mos ik pa marrë dhe mua

si merr pritat, si merr gardhet,

më bëj vend:

jam te rruga i vetmuar,

jam një udhëtar që pret

për ta bërë udhën bashkë.

Mos ndalo, nuk zbres gjëkundi,

me ty jam deri në det e më tej

sa të shndërrohemi nga përrua

në një varkë të dy bashkë:

ti si të krijuan buzat nga rrëketë,

mua si më bëri nëna

kur i çoi fjalë Zoti atje lart.

Vetëm më ço gjer në det,

në ke vend e nuk të rëndem,

vetëm mos bëj këmbë pa mua,

kaprolli që s`të ha prita,

ti përrua!

Nga libri në dorëshkrim: "Ditari i gardianit K"

NË UDHËTIMET E GJATA . . .       

Sa herë që shkoj e sa herë që kthehem

nga ato udhëtimet e mia të gjata

unë e ndaloj avionin sa gjej një ruse

në stacionin e qiejve

që mos ta pi kafen vetëm

mbi Himalaja

gjithnjë duke i ngritur kokat të dy mbi re

e këmbët duke i ngulur fort e më fort

poshtë,

 mbi ato maja.

Ndonjëherë më qëllon që rusen s`e takoj

dhe unë avionin në Himalaja nuk e ul,

nuk kërkoj as tokë,

nuk kërkoj as qiell pa re.

Natyrisht,  drejt Kinës shkoj

por hapur po ju them:

nuk jam atje.

Kështu më ndodh mua mbi Himalaja

kur s`jam i zoti ta takoj

eseninianen,

të florinjtën mbi maja,

rusen që ul avionë.

GJOI NË ÇIÇILI

Sa gjoi në Çiçili unë dola:

e ndeza fjalën në diell,

bokërimë më bokërimë

pas të ndoqa.

Ndalova të vura flakën

pa e kursyer dhe veten

deri sa u bëmë zjarr ne të dy

dhe s`e lamë një shteg

për “mardhëm”.

Bëmë zjarr me zemër lisi

sa flaka kaloi majën

Çiçili.

Çiçili!

Me një gërmadhë kujtimesh

pas më merr

atje ku dielli del

t`i themi “gjuan”.

LORDI PA LARG

            “Nuk ka penë apo penel të rikrijojë peizazhin e bregdetit       jonian...Nuk njoh gjë tjetër që mund të konkurojë në bukuri tridhjetë miljet e bregdetit që shtrihet nga Vlora në Butrint.”

                                                                                                 Bajron

Joni shfaqet në ditën e re me krahë pulëbardhe

në tridhjetë milje nga Vlora në Butrint.

Lord Bajron, le jashtë kohës tënde një Angli

për t`i dhënë bukurisë përkufizim me kilometra.

Pashai të mbuloi me dhurata te kalaja buzë Vjosës

dhe unë nga çfarë shkrove të nesërmen kuptova:

si poet i lindur hipe në një shkëmb gjigant të Jonit

dhe pe sa të hëngri syri përtej Ali Pashës.

Tridhjetë milje t`u deshën nga Vlora në Butrint

për t`i dhënë vetë bukurisë përkufizimin në shqip.