POEZI NGA RAMIZ KUQI

ASO(CIA) CIONI

Akti i dytë i tradhëtisē
Ndarje
Përtej ndarjeve
Në shekullin e ri
Seç i bien tokës
Pash me pash
Hijerëndë
Ky soj zotërinjsh
Të vrarë e dhunuar
Krushë e Kotlina ime
O Ukshin Hoti
Gjallë a i vdekur
Aso(CIA)cioni!

LETËR NË VARGJE

(Mikut N.N)

Kokën në atdhe miku im
Trupin në mërgim

Ma vret fjalën kjo ecje
Mbi Ibër rri vargu në mejtim

Zhurmë nëpër tokën e lotëve
Diellin me dry në Veri

Me këta kokëbosh kryekunguj
Qielli me zogj flakëruar në vetmi

Kokën në atdhe trupin në mërgim!

XHELATXHINJ

Ju kupën e keni të mbushur
Me gjakun tim
Ndaj
Ikni nga Veriu im

Përtej Karpave ju pafsha
O Korba të zinj!

PO SHKRIHET BORA

E mbushën lumenjtë me dallgë
Në gëzhojën tënde hije netësh
Derdhën nëpër udhë
Dita mbledh të palarat
E shiut
Që ra mbrëmë o lumë
Mbi shtatin tënd po rritën
Pucrrat e (pa) njohura
Me diagnozë të vjetër
Lakejtë
Mprehin dhëmbët për kafshim
Po shkrihet bora
Po diell pranvere nuk shoh
As gjelbërim
Për sytë e mi të lëbyrur
Ëndrrat tua o njeri
Dhe lakminë e Klavdit
Si nuk e njoha kurrë!

KUR KOHA

Të flasë me një zë
E lisat
Të puthën me gjethe
Do të lulëzojë pranvera

Shpirtëzohet fjala
Larg afër?

PO BIEN

Si meteorët nga qielli
Kur bubullon
E mbi pirg
Koha zbulon kokën
Lakuriq
Sa keq
Kur mbi supe ngarkon
Shkronja të (pa) njohura
Po zgërdhihet stina me ne?

Po bien
Që të zgjohet ...?

DITA

Ka fillin e vet
Lëviz
Me akrepa të pa akorduar
Kur shi bie mbi vargje
Ky kolltuk i butë
Është dhuratë Perëndie?
Për të
Janë lidhur
Kuajt e erës?

Mes dy zjarresh
Zbret nata mbi kupë!

MBI KODRËN E MINATORËVE

( I dëbuari shqiptar)

Nga toka e lindjes
Retë
Prekin qiellin

I dëbuari
Shkel mbi pjesën shkrumb

E kujton lotin e nënës
Ëndrrat e fëmijërisë

Ku je
Liria ime e trishtë?

Në shtëpinë e lindjes
Muhaxher?