Sadbere Gagica Spahija: NËN HIJEN E LOTIT

MIRMËNGJES

Dita ime me borë
T'i puth me afsh fluskat
Më sjellin ëndrra të reja
Kam një libër të (pa) shkruar
Dhe një udhë laroshe
Me shumë zikzake
Të urtë me dallgë
Mirmëngjes
Ju ëndrrat e mia
Që s'më lini të vdes
Në këtë shkretëtirë
Mirmëngjes....

PO TA NIS

Për ditën e poezisë 
Një tufë lule me aromë dashurie
Që ta shkruash vargun më të bukur
Kur të bie nata në dhomën time të heshtur
Malli im të mos rri e strukur

NËN HIJEN E LOTIT

Mos u bëfsha sot
Hije trishtimi
Të më merr kjo erë
Seç fryn e shfryn
Jam dikund
Në strehezën tënde
Rri si e frikësuar
Nga muzgu i mbrëmjes
Duart i shtrij nga perëndon dielli
E lus
Të më bart atje
Ta puth një çast
Mallin e trazuar
Udhët e vendlindjes
Pranvera më grish
Ta marrë malin n[ë sy
Të shndërrohem në lule kopshti
Ta ndjej dorën si më këput
Aromë trëndafili të shpërndaj
Në vargun e fjalës
Zot
Mos më shndërro
Në harrim stine!