Zabit Sulo: PRANVERA E DASHURISE

Ne nje dite te bukur Marsi,
Erdhe plot arome dashurie,
Melodia e takave si te nje valsi,
Celi zemren e mbushur me ndjenja rinie.

Ne nje dite te bukur Marsi,
Feshferinin petalet e dashuris,
Trupi yt i bute si pelhure mendafshi,
Zbuti qelizat e ndezura te rinis.

Dhe si nje dite e bukur pranvere,
Qe pjeke pjalmin e virgjeris,
Trupi yt i bardhe si lule shqere,
Zbuti dhe nevrat e burreris.

Dhe skishte nevoje qe shpirti im
Te kepuste pullen qe mbante mbledhur,
Dy gjinjte,si dy molle te pakafshuar,
Ato shperthenin si lulet vete,
Dhe ndjenjat e trupit rrinin zbuluar

Dhe skish nevoje qe ndjenjat e zjarrta si rinia,
Te kerkonin djellin per ofiqe,
Ti ishe kopshti i parajses per endrrat e mia
Ishe vete zemra lakuriqe.

Nje dite,si kjo, e bukur pranvere
Me erdhe ne shpirt si EVA mekatare,
Me premtove parajsen edhe kesaj here,
Edhe une si ADAMI,perpiva dashurine lajkatare.

Ne nje dite te bukur Marsi,
Trupi yt lahej me qumeshtin e bardhe te dashuris,
Dhe kure te puthja sy e buze,
Shpirti yt hapte petalet e lumturis.

Dhe nje dite e bukur Marsi,
E zbukuruar si pranvera plot me flatra,
Ti erdhe ne zemren time si melodia e bukur e nje valsi
Dhe shpirti im perkulej,si tek mbreteresha Kleopatra.