Ramiz Kuqi: Cikli poetik "Sofrën e kam Shtruar me Lule"

MBI DAMARËT E TOKËS

Dilema hamletiane
Është sh(thur)ur kjo laurë
Me thupra gjembore

Tash nuk e di
Cfarë ka dheu brenda
Zjarr
A lakmi pallati

Mbi damarët e tokës
Rri kjo orë e hutuar
Nëpër akrepa kohe!

ZOGUT CICËRUES

Ç'ke o zog cicërues mbi atë degë
Ta kanë prishur dimrit folenë
Nga mëngjesi deri në muzg
As më thua ç'brengë ke

Një dhimbje marsi kam lënë në Jug
Ëndrra të hejthme nëpër fjalë
Kam shumë lot në këto bebëza syri
Kur vjen pranevera ç'më djeg një mallë

Ç'ke o zog cicërues mbi atë degë !

KA FJALË

Që djeg
Më shumë se prushi
E prush nuk është

Edhe lumin e trazon
Qiellin me yje
Shiun si litar

Ka fjalë
Që s'futet me asgjë
Në asnjë varg poeti !

Kur vjen pranvera
E nis një këngë
E nis një dallëndyshe

Ta mbush folenë e vjetër
Me zogj e lule
E ëndrra

Të flas me ylberin
Shtratin e lumenjve
Shelgjet e buta

Një oho! ta dëgjoj
Kur kapërcen atë vigun!

Ka fjalë, oh sa fjalë
Që nata i mori
Nëpër udhët e kryqëzuara !

PAMJE

Policë kamermanë gazetarë
Nëpër hollin e Kuvendit
Deputetë
Që mbajnë pasaporta diplomatike
Rrogë të majme
Në vendin më të varfër të Ballkanit
Fëmijët e tyre kremtojnë ditëlindje
Nëpër Evropë
Para hyrjes
Janë barrikaduar fjalët!

DASMA IME

Bëhej dje me daulle
Deri në Iliri
Ku binte fyelli im
Në kufinj
Që u rrudhën
Si gjeth vjeshte në shi
Dasma ime
Me Teutën në det
Që mbante të fshehur
Një zjarr nga brenda
E merrte udhë deri te bregu
Për një fjalë dashurie
E pastaj
Seç u thye në heshtje
E ia shkuli flokët dallgēve
Pa një varr askund
Moj Iliri!

Dasma ime
E rëndë
Si një pikë ujë
Në det
Me këta kufinj!

A THUA

Merr sot frymë fjala
Pas kaq betejash
Ngritje
Përplasje nëpër vete
Syrin e liqenit
Ia vodhën mjellmat
E bardha me gugatje
A thua rrugët
I kanë paluar ëndrrat
Nga gjiri i zjarrit
Ka mbetur ndonjë gac
Që hiri
Sërish të bëhet zjarr
Në pranverat e vonuara
Me shekuj?
A thua!

VEÇ HIRIT

Asgjë më nuk mbeti
Veç hirit
E zhurmës nëpër udhë

Kufinjtë
Kanë mbetur në qiell
Si erë

Veç hirit
E fjalëve në foltore
Dhe Etjes?

Ishte farë e mbjellë
A farë e gjetur
E bimës së keqe?

Veç hirit !

E kam shtruar me lule
E fjalë

Merr atë të bukurën
Hyjnoren

Që dielli të zbres
Në breg Jugu

Sofrën!

PA MATEMATIKĒ

Zbërtheje një mbledhje
Zbrit tri pranvera me shi

Shiko sa hunj kanë mbetur
Te gardhi yt

Dil e fol me hënën
Mate peshēn tënde në peshore

Nëpēr faqe historie
Gjeografi me dhimbje

U lave a t’i krehën flokët
Me krehër nate

Lapsi im nëpër vargje
Ditar i pashkruar!

Hape këmishën e shekujve
I sheh sa pulla tē mungojnë!