Raimonda MOISIU - Dua, të fluturoj nga ky kafaz i ftohtë

Në hapësirën e trishtë të virgjërisë së shtratit,
në bardhanën e çarçafëve të akullt,
Unë, ky zog i heshtur e i vetmuar,
herë strukur në anë, herë përfund
kam harruar cicërimën…
Dua,
të brof me forcën e gjakut,
Dua,
të fluturoj nga ky kafaz i ftohtë,
Dua,
të harroj se jam robinë e gardianit të verbër,

me emrin vetmi.

2.

Dua,
të thith ajër, puhizë,
të thith frymë,
Dua,
të nis cicërimën e lumtur
si një zogu I cmëndur nga dashuria,
të fluturoj përjashta!
Dua,
me muzikën e lumtur të zogjve,
t'I cicërij e shpenguar, të dashurit tim:
Të dashuroj!
Me cicërimën e dëshirave ,
si avujt e diellit të mëngjeseve pranverore,
të ngrejmë urën e të vërtetës,
të zgjojmë lulet e përgjumura dhe
murin e feminitetit të tropikut fërgëllonjës
ta zbukurojmë me petalet e mëndafshta dhe
parfumin e zambakëve.

3.

Dua,
buzëve të etura për një puthje, ledhatim,
të plasaritura si tokat në shkretëtirë,
t’u japim nëpër bardhanën e qumështit të freskët,
si fëmija kur merr gjirin e nënës,
ëmbëlsinë e mjaltit të sherbelës pranverore…
Dua,
Tik-taket e orës,
të numurojnë rrahjet e zemrave tona, dhe
cicërimat e cmendura fluturuar me carcafët.
Si në përrallat e lashta,
qielli hapet me tehun e kaltër të syve tanë….