Nikollë Ulndreaj - KOPSHTI POETIK QË LULËZON ÇDO DITË

Dedikuar poetit Mujo Buçpapaj

Vëzhgon yjet si ngritin përmendore arti mbi vargmalet shqiptare. 
Vështron se si rëndin tëra peizazheve të ndjenjave,
Se si i zgjasin litarët e ujëvarave të lidhin shpirtin me dashurinë
E tëra dhembjet
Që brenda tyre kanë brengë trëndafili
I rrezaton me dritë perëndish ilire.

Ky kolos i letërsisë shqiptare
Faqen e tij letrare
E ka kthyer në Kopsht Edeni poetik për poetët mbar kombëtarë
Që lulet e zemrës i mbjellin nëpër brenga e pikëllim
Të atyre
Që ania e fatit u ka mbetur në liman

Dhe eksodistve vërtitës mes shkumës së deteve
Që tej Atdheut i shtynë thellimi
Të shtrinë krahët hapësirës së shpresës e ajrit të kulluar të vendit huaj
U ndezë zjarre të ëmbël shprese se jo për shumë kohë
Do të jenë atje
Se, jo për shumë kohë do të rendin udhëve të gjata të emigrimit

Kopshti yt poetik Mujo Buçpapaj është qiell i kaltër i gjithë poetëve
Që vendin e dëshirojnë të blertë
E për të blertën paguajnë një çmim aq sa në degët e lëkundshme të lisit
Zogjtë ndërtojnë një çerdhe
Me cicërima të mbushen kupat e mallit atyre nënave që
Rrahjet e zemrës ua dëgjojnë së largu fëmijëve...