Sinan Kërpaçi - Dy poezi

FTESA JOTE Mbase ftesa jote nuk shkon përtej vdekjes, i qaset qelqit me verë pa pritje të gjatë dhe vjen e mbushur si stina që pjek fruta për të qenë e begatë. Mbase ftesa jote vjen e ngarkuar si vjeshta dhe ulet në duar që do ngrenë dy gota për të thënë deri në krisje qelqi: Gëzuar! Mbase merr një bekim: bëhet e përshpejtuar, i mbush gjer në buzë dy qelqe me të kuqe, afrohet nga piqen fruta dhe s`bën më tutje.

DY BURRA

Me kokrra, pa kokrra
i dua pemët:
nuk mbajnë për vete asgjë,
gjithçka që kanë
e falin për të tjerët.

I vogël u ngjitesha si ketër,
kërkoja bigaçe për llastiqet:
jo për të marrë shenjë zogjtë,
me ata unë ndaja thërrimet.

Llastiqet vareshin në mur
bri belxhikut të babait:
mendoja gjumëzgjuar
për të egrit e Allastarit.

Ndjeja se ishim dy armë,
se shtëpia kishte dy burra:
mua dhe babanë.