Namik Selmani: E varën Poetin…

Havzi Nelajt
Namik Selmani

E varën Poetin
Teksa puthadorët e Natës bënin festën e Gjakut
E Mal i Pikëllimës
Për të donte ta hidhte emrin në shpate të humnerta.
E kënga
Në një arkivol nderimi e mbajti bash në gurin e pragut
E ne
kuptuam se fjalën e lirë po e godiste thekshëm Heshtja.

2
. E vranë Poetin
Si të vrisnin një trup-lehonë që na jepte mëmësinë.
E Fyelli i Fjalës
na ngeci të gjithëve në fytin e çarë nga loti e dhimbja.
Ata, të Paemrit,
kalisnin kosa, thika, sëpata nga mbrëmja në agim
Në ugarin plisçarë
Farën e jetës e filizin e lisit donin të na e prangosnin ndër qelira.

3.
E Gjallica
Në agun e ri ia kish thanë Lumës kobin gjëmëzi të Mordit.
E Drini
Ia kish ruajtur me merak nëne një kordele Kujtese të bleruar
. E poetët e kombit
Nxirrnin nga arkëzat e tingujve ngjyra bajraku, ehon e klithmat e motmotit
Teksa mesnata kuksiane
Me melodi funebre hapte kanate me dhëmbë e duar shtrënguar.
4.
E varën Poetin
Si një pendul hyjnor që na tregon kaherë kahjen e Kohës
Ani pse
duart vrastare Tualetosen ende në humbëtirat e mbjella me parfum Harrese
Një amanet i pathënë poeti
Nuk mund të heshtonte mes krakërimës së korbit.
Një ëndërr lirie
S’mund të mbaronte me një litar të lidhur në një tavolinë zgafelle.

5
. Me një tundje litari
Trup i Poetit belbëzonte plot kreni fjalët e pathëna.
Luma,
Bushtrica e Kosova Përzhisnin zemrën në atë mesnatë, në gusht.
E varën poetin
Bash si të varnin Bjeshkën me borë, me lule e kroje ujëargjenda.
Si të sillnin
drejt nesh Vetë Shkretëtirën e Besimit te liria, në një zjarr të prushtë.

6.
Kolovitej
mes kaltërsisë njaj trup i pajetë, në litarin kombshtrënguar.
E dielli
Tragjikshëm e fshihte fytyrën nga dhimbja dhe derti.
E Kolesjanit
I shtoheshin palë rrudhash në ballin e gurëzuar.
Një këngë majekrahu
Si një piskamë zemrash merrte rudinat për Rilindje Poeti

7.
E varën Poetin….