Me dhimbje i shikoj e flas me lulet e lirisë
Se gjej një pikë gjaku të ëndrrës së ardhmërisë
Me dhembjen time me vuajtjen time i vadisë
I lodhur nga goditjet e pabesisë
Se gjej një pikë gjaku të ëndrrës së ardhmërisë
Me dhembjen time me vuajtjen time i vadisë
I lodhur nga goditjet e pabesisë
Lulet qajnë në vete, por lotët nuk ua shoh
Më mbushin jetë por pamjen e kanë të trishtë
Frytet e lirisë s’po i ndjejmë s’po i njohë
Lulet mbahen e nuk i dorëzohen kohës së brishtë
Më mbushin jetë por pamjen e kanë të trishtë
Frytet e lirisë s’po i ndjejmë s’po i njohë
Lulet mbahen e nuk i dorëzohen kohës së brishtë
Cepat e labeve (gjetheve) të tyre prekin qiellin
Trungjet e tyre zhurisin, të lodhur shpirtin tim
Plotë besim kërkojnë dritën, diellin
Falin bukuri, aromë e shkëlqim
Trungjet e tyre zhurisin, të lodhur shpirtin tim
Plotë besim kërkojnë dritën, diellin
Falin bukuri, aromë e shkëlqim
Po ma zë frymën, e rëndë kjo natë
I lodhur nga koha që më rëndon
Po dergjen e po dergjen gjatë - gjatë
Ngadalë yndyrën e ashtit po ma shteron
I lodhur nga koha që më rëndon
Po dergjen e po dergjen gjatë - gjatë
Ngadalë yndyrën e ashtit po ma shteron
Por ju po mbaheni o lulet e mia
Para jush shpresa po hapet ngadalë
Mos u dorëzoni se shpresa është vetë liria
Të mjerët do të përpëliten si peshku në zall
Para jush shpresa po hapet ngadalë
Mos u dorëzoni se shpresa është vetë liria
Të mjerët do të përpëliten si peshku në zall
Lulet e mia, kur nuk jam me ju i shkretë mbes
Aromë e mbushni kopshtin, aromë e bukuri
Stinës i jepni kuptim, të nesërmes shpresë
Vuani dhe në heshtje ikni, për tu ringjallur përsëri
Aromë e mbushni kopshtin, aromë e bukuri
Stinës i jepni kuptim, të nesërmes shpresë
Vuani dhe në heshtje ikni, për tu ringjallur përsëri
Melodia e këngës nga malësori kumbon
Ngjitet shpërthen dashuria kapërcen zjarre
për zemrën në trupin e molisur jeton
Fjala, libri sepse libri nuk njeh varre
Ngjitet shpërthen dashuria kapërcen zjarre
për zemrën në trupin e molisur jeton
Fjala, libri sepse libri nuk njeh varre
Ma pushon shpirtin, me ëndje e dëgjoj
Zërin e malësorit që më zgjon përsëri
Gjumin e rëndë nga trupi ma largoi
Gjumi i rëndë u tretë në melodi
Zërin e malësorit që më zgjon përsëri
Gjumin e rëndë nga trupi ma largoi
Gjumi i rëndë u tretë në melodi
Si një puthje që ngrohtësinë brenda e kishte
Ndjehem si zogu që i gëzohet pranverës
E pamëshirshme shpata e Demokleut dikur ishte
Kur preku zemrën pse ata këngën e deshën
Ndjehem si zogu që i gëzohet pranverës
E pamëshirshme shpata e Demokleut dikur ishte
Kur preku zemrën pse ata këngën e deshën
Dhe është i vjetër sa njeriu, ligji i vjetër
Që se ka mundur në shekuj asnjë ligj i ri
Jeta nuk ka dhe s’do të ketë rrugë tjetër
pos rrugëtimit dashurisë së këngës me dashuri
Që se ka mundur në shekuj asnjë ligj i ri
Jeta nuk ka dhe s’do të ketë rrugë tjetër
pos rrugëtimit dashurisë së këngës me dashuri
Dhe tani ngushëllim i vetëm për mua
Janë lulet që më mbushin me jetë
Është melodia e këngës që e dua
Më mbajnë gjallë, ma mbajnë shpirtin të qetë
Janë lulet që më mbushin me jetë
Është melodia e këngës që e dua
Më mbajnë gjallë, ma mbajnë shpirtin të qetë
Rrudha e ballit ma kujton me dashuri
Meloditë dëgjohen lirshëm në alpet e Kosovës
si erë e freskët damarëve të shpirti vijnë përsëri
vijnë si aromë e jetës në faqen e tokës
Meloditë dëgjohen lirshëm në alpet e Kosovës
si erë e freskët damarëve të shpirti vijnë përsëri
vijnë si aromë e jetës në faqen e tokës
Yjet janë shumë larg nuk mund t’i mbërrijë
I shohë me shumë dashuri e me zemër
I pagëzoj me emrat që ranë për liri
Secilit yll ia jap nga një emër
I shohë me shumë dashuri e me zemër
I pagëzoj me emrat që ranë për liri
Secilit yll ia jap nga një emër
Dëshmorët e kombit na bëjnë dritë nga qielli
Pasi mbollën gjakun e tyre në ardhmërinë tonë
Secili nga ta në lirinë tonë rreze dielli
Që si diell të na ndrijnë përgjithmonë
Pasi mbollën gjakun e tyre në ardhmërinë tonë
Secili nga ta në lirinë tonë rreze dielli
Që si diell të na ndrijnë përgjithmonë
Në çast përsëri realiteti më ngufatë
Më errëson sytë drita nga neonët
Mbi gjakun e dëshmorëve po shkelni të ngratë
Me gjakun e dëshmorëve po luajnë kameleonët
Më errëson sytë drita nga neonët
Mbi gjakun e dëshmorëve po shkelni të ngratë
Me gjakun e dëshmorëve po luajnë kameleonët
Fluturat plot, lule më lule shëtisin
Dhe kot kërkojnë dashurinë në mes nesh
Ata që pasurin e tyre me gjak dëshmori e vadisin
Një ditë do ta kenë përbuzjen peshqesh
Dhe kot kërkojnë dashurinë në mes nesh
Ata që pasurin e tyre me gjak dëshmori e vadisin
Një ditë do ta kenë përbuzjen peshqesh
E di se dielli rrugën nuk e ndal asnjëherë
Ai me rrezet e dritës vështron e vështron
Unë shëtisë i vetëm në rrugë plotë vrer
Me besimin se drita mbi terrin do triumfon
Ai me rrezet e dritës vështron e vështron
Unë shëtisë i vetëm në rrugë plotë vrer
Me besimin se drita mbi terrin do triumfon
E shoh një djalë të ri, mallkon e mallkon
Shiu nisi të bie rrëke ai qiellin e shikon
E mallkon mjerimin, që po na kaplon
Që në liri s’po na e lë ëndrrën të jeton
Shiu nisi të bie rrëke ai qiellin e shikon
E mallkon mjerimin, që po na kaplon
Që në liri s’po na e lë ëndrrën të jeton
E shikoj i trishtuar edhe vetë i lagur në shi
I buzëqesh ëmbël, rrudhat e tij rinore nuk më buzëqeshin
Ai edhe unë urrenim kameleonët e shekullit të ri
por kot së koti lodheshim askush s’na varte veshin
I buzëqesh ëmbël, rrudhat e tij rinore nuk më buzëqeshin
Ai edhe unë urrenim kameleonët e shekullit të ri
por kot së koti lodheshim askush s’na varte veshin
Kot u dergja rrugëve për bardhësinë dhëmbët më ranë
Njerëzit surrat zinj, i mallkojë tani për varr
Mashtruesit duke vjedhur xhepat mbushur I kanë
Çka do të iu thonë fëmijëve kur të digjen në zjarr
Njerëzit surrat zinj, i mallkojë tani për varr
Mashtruesit duke vjedhur xhepat mbushur I kanë
Çka do të iu thonë fëmijëve kur të digjen në zjarr
A e kam edhe unë të drejtë të jetojë
Përgjigje s’kam shpirti më gjakon
Të mëdhenjtë i hanë mollët, unë i shikoj
E më mpihen dhëmbët e shpirti rënkon
Përgjigje s’kam shpirti më gjakon
Të mëdhenjtë i hanë mollët, unë i shikoj
E më mpihen dhëmbët e shpirti rënkon
Fryjë erë e mos pusho
Ma humb e ma përplasë mendjen
Kokën time sa të duash ma shpo
Vetëm ti ke mbet pa ma shtuar dhembjen
Ma humb e ma përplasë mendjen
Kokën time sa të duash ma shpo
Vetëm ti ke mbet pa ma shtuar dhembjen
Vijnë si jehonë në mua plot ngjyra si flutur
Zërat e korit të natës që pranverës i këndon
Nga të gjitha anët dëgjohet melodi e bukur
Bashkë me lumin që matanë gurgullon
Zërat e korit të natës që pranverës i këndon
Nga të gjitha anët dëgjohet melodi e bukur
Bashkë me lumin që matanë gurgullon
Zemrën më ushqen me shpresë,
Plot dashuri, mëngjesi i ri
E lulet e mia që po rriten me besa besë
do të sjellin dritë e plot dashuri
Plot dashuri, mëngjesi i ri
E lulet e mia që po rriten me besa besë
do të sjellin dritë e plot dashuri
Natyra nën petkun e territ me bilbila shoqërohet
Me zëra të bukur mbushej nata, zërat i falen erës
Zogjtë në kor ia thoshin këngës
Kush i udhëheq ata pos pranverës
..........
..........
Me zëra të bukur mbushej nata, zërat i falen erës
Zogjtë në kor ia thoshin këngës
Kush i udhëheq ata pos pranverës
..........
..........
0 comments:
Post a Comment