Grigor Jovani: DUKE PËRGJUAR ERERAT

Vura një guackë në vesh. Sirenat
thoshin emrin tënd,
mes lukunisë së erës.

Renda si i marrë në breg. Nga varka
s’kishte mbetur gjë. Veç
ca dru të kalbur
sipër rërës.

Enda pëlhurë të re. Ndoqa
drejtime të reja erërash. Pashë
të tjera vënde.

Askund më s’të gjeta.

Duke përgjuar erërat,
i lidhur në direkë si Odiseu,
as edhe një natë nuk fjeta.