Në murin e shtëpisë
vjetër ndërtuar prej guri,
Ku gjyshi kishte
derdhur gjithë mjeshtrinë e tij,
Gurët e gdhendur
mjeshtrisht nga një dorë burri,
Peshuar me
plumbçe hynë në shekullin e ri.
Shakullinat dhe
tërmetet e kohës se shembën asnjëherë,
Por vetëm u
plasarit nga tronditjet e mëdha,
Në plasat e tij
mbinë lulë përhapin erë,
E unë sot me
thinja i këpus nga këto të çara.
I mbaj në duart
e mia me gjithë rrënjë,
Lulet e vogla
drejt në sy më shikojnë,
Me gjuhën e tyre
të heshtur n’mendime më kanë vënë,
Lulet e vogla u
mundova t’i kuptoj.
Pyetjeve të mia
krye ulur iu përgjigjën
Duke përhapur përreth
një të këndshme aromë,
-Ja - më thanë -
ne edhe në gurë lëshojmë rrënjë,
E shpirtin tim m’a
bënë që të këndojë…
13.04.2017
0 comments:
Post a Comment