Sinan Kërpaçi: QENTË E PILOS DHE QENTË E TËRBAÇE

Profesori i veterinarisë më foli me pasion si ngjarje
për librin e botuar me bujë “Qentë e Tërbaçe”,

unë e lashë shkencëtarin gojëhapur kur i fola po i frymëzuar
për librin tim ende në kokë: “Qentë e Pilos”.

Profesori më tha se të Tërbaçe e kanë kokën të madhe,
unë i thashë se qentë e Pilos kanë dhëmbët të mëdhenj.

Profesori më tha se qentë e Tërbaçe janë të egër,
unë i thashë se qentë e Pilos gjashtë muaj
nuk njohin as diellin dhe as Pilon kur rriten për ujk.

Profesori më tha se qentë e Tërbaçe i lidhin te stani,
unë i thashë se qentë e Pilos e këpusin zinxhirin
dhe shpesh nuk dëgjojnë më as të zotin.

Profesori më tha se qentë e Tërbaçe e shqyejnë ujkun,

unë i thashë se qentë e Pilos shqyejnë edhe njeriun e egër
të shekullit të fundit në Shqipëri.

Profesori më tha se qentë e Tërbaçe numërojnë katërqind vjet,
unë i thashë se qentë e Pilos u lindën dhe u rritën në demokri.

Shkencëtari më tha se të Tërbaçe e kanë trupin të gjatë,
unë i thashë se të Pilos shtrihen nga Gjinazi në Kaçullat –

dy male që Pilua thotë se janë pronë e tij
bashkë me dyzet qen që njeriut i kërkojnë kokë,
dyzet qen që sa nuk thërrasin të tërbuar: Pilo, o imzot!