Musa Jopulli: Poet, i mallkuar qofsh !

(Ndalohet leximi nën moshën --18 vjeçare)
(Kujtesa e helmtë e Otomanizmit)

Poet, i mallkuar qofsh !

Eu poet ta pafsha vdekjën
Në maje të penës ,
Mallkjuar t'kjoft' gjiu i nënës ,
Në dijën tënde të pa zbërthyer ,
Në glorifikime të rrejshme ,
Emri yt i njejësit tend .

Ty poet, tu thaftë dora ,
Zemra në flakë t'u shkrumoftë ,
Pse s'mi tha dy fjalë për rininë ,
Që digjet e përvlohet nga padrejtësi ,
Që Atdheu qanë me lot në sy !

O i mallkuar, e i pa fé ,
Djallëzimi yt ballin ta qaftë ,
Pse ma injoron Arbërinë e shpirtit tim ,
Pse rinisë nuk i del në takim ?

Eu poet, po t'lus të kthehësh nga Dibra ,
Pena jote të flakëron me gjuhë mali ,
Ngjyra jote të ndritëson si Dielli ,
Zëri yt të jetë zë atdhetari .

Eu poet, t'u marrshin këmbët ,
Po s'mi ece trojet e mia ,
Në çdo cep t'Atdheut tim ,
Ta mbillësh një Poemë dashurie !

Eu poet, ëndërrat tua çofshin trishtim ,
Zgjimi yt një çekan në tepthe t'kresë ,
Për mëngjes një gotë t'helmtë ,
N'sy tu lot mos t' pikoftë !

Pa më thuaj poet ,
Sa muaj të mbajti Nëna në bark ,
Sa shekuj yt At të priti për zgjim ,
Në dashurinë e tyre qiellore ,
Ishe yll për premtim .

Pse je fshehur poet ?
Emrin Nënë Arbëri e harrove ,
12 poetë m'i le në pritje !

E sheh poet, jam i pa mëshirshëm ,
Kur e kapa lavirën për dore ,
Ty të shkonte lëng për goje ,
Kur e qafa në buzë, ujë rrushi i Ilirisë ,
N'fé të otomanit me kryqëzove ,
Trupin n'dhé, kokën n'anadoll ,
Më the nuk jam shiptar, pis milet arrnaut !

Pse zgërdhihesh para drejtësisë ,
Penën në Besë ta dhash ,
Tu betova në Gjergj e Gjerg Fishtë ,
Po më tradhtove me penë do të vras !
*
Lavirja ime, virgjëreshë ,
Rash në dashuri, fjeta në gji ,
Qova dashuri në trupin tend ,
Shtatë herë parajsës për një natë,
Rethëm m'rreth u shkriva në mjaltë ,
N'buzët tua virgjëreshë më je ,
Janë më të ëmbëla se tokë e qiell ,
Nuk ka top as pushkë që më friksoi ,
Kur të thash se të dua me shpirt ,
Zatën shpirtin tim aty e lash' !

Kur u zgjova ëndërra ime e trishtë ,
Ishte e gjatë deri në Pellazgi e sot .

Ti poet, nuk di të dashurosh ,
Unë i " kapa " hyjneshat e anadollit ,
Të shterpëta ishin, shterpa u thane ,
Fare stomakshe, belë holla ,
Anadolli u çue në këmbë ,
Ishte kjo në fajësinë time ,
Zoti më kishte lindë të tillë ,
Në këtë çfrenim m'i pushtoi tokat e mia ,
Tokat e hyjnishme t'Arbërisë ,
Të parin dhe të voglin fëmijë ,
Në dy druna që u thonë Kryq ,
Aty për aty m'i preu ,
Që të jemi në fé të tyre!

Ç'më tha lavirja virgjërshë ,
Eja në takimin tjetër ,
Anadolli n'breg të Bosforit
N'çeli do të mbyllet .
*
Zgjohu poet, t'thërret e mira ,
Ajo Zana e maleve tona ,
Që flet shqip e që dashuron ,
Sa për ty, sa për fëmijë ,
Aq për Atdhe, për të bukurën Arbëri .
*
Pena jote në takim, në Poemë të lirisë ,
Ta ngremë zërin 12 poetë, jem kulturë e shqiptarisë !
*
Penë e gjak unë ti fala ,
T'ma shkruash historinë ,
Akila= Shqiponjë
T' më emërosh ,
Në buzëqeshje të Sokratit ,
Kësaj radhe Kalin e Trojës ,
Ta lozim në Dramë!

musa.jupolli, jam n'udhëtim dhe nuk do të ndalëm...