Arqile Gjata: GUSHËBARDHA, VALËZ DETI

“Dashuria vajton edhe në gurë.”

Nëpër vargje Gushëbardha, valëz deti,
më vjen si mëtim e ndjellamirë, gur i çmuar,
si pejsazh që e dua shumë.

Më vjen e ikën
nëpër muzgje dehur nga bukuria,
Gushëbardha, valëz deti si mëngjesi në pranverë!

Ti,
loti im,
mallëngjim që riluan me fatin,
vjen e merr diçka nga unë.
Jeton me kaçurrelat e mia të bardha,
i rishkruan kujtimet nën dritën e vetëtimave
Gushëbardha, valëz deti, di të bëhesh edhe lumë!

Gushëbardha valëz deti, si mëngjesi në pranverë,
lotin tim s’e lë të bjerë,
Nën qerpik si diamant,
rrezja e diellit e godit
dhe thërrmijat, gërma vargjesh
te kjo letër i ka mbjellë.

Kur te unë, gur i vetmuar
shushurin , me lë pa gjumë,
Gushëbardha, valëz deti, di të bëhesh edhe shkumë!

S’ka gjë, lermë,
lermë ... lermë...
lermë se të dua shumë,
Gushëbardha, valëz deti, je pranvere si dhe unë!

Me sytë e ndritur ngelur tek unë,
si dy rreze drite, brenda qenies time,
Gushëbardha, valëz deti në çdo çast të vetëmisë
jam kujtimi yt, me ty tundet jeta...je mall i fëmijërisë!

“Dashuria këndon edhe në gurë”
...bukuri e paharruar, mbetur nëpër këngë!
Gushëbardha, valëz deti si pejsazh që e dua shumë!