Poeti Dan Kosumi sot ka ditëlindjen.Baladat e Lugut të drinit i uron Gëzuar ditëlindjen poet, dhe gëzofsh edhe 100 vite të tjera.
U bënë kohë që mëngjeset pres me ty,
netve pa gjumë...
I dehur prej ëndrrës dhe dëshirës,
pushtoj copëza letre të grisura nga malli për ty,
aty, ku ravijëzoj dashurinë tonë.
Ti- brenda letrës,
trazavaçe lozonjare,
e unë i grishur të të shkruajë,
të të lexojë,
e prapë të të shkruajë ty,
në gjithë qenien tënde.
E dashur, moj!
Për ty kam pritur mëngjeset një e nga një,
shkruaj e gris,
gris e shkruaj,
aq sa më kanë nëmur letërzat në duart e mia.
S’di pse këto fjalë edhe sot më duken hieroglife në papirus....
E ëmbël, moj!
Në më dashç,
si të dua, më fol!
Të vërtetën tonë më rrëfe,
e unë si ushtar i bindur të të dergjem në zemër,
ty,
dëshirë e përflaktë pafundësie...
Mëngjeset pres një e nga një,
e ditënetët shlyej në kalendar.
Si i çartur pres deri në buzë të varrit,
ty,
ëndrrën e stisur veç për mua.
Nëse do,
lind me vargun tim,
zgjohu me ëndrrën time,
fli në mua e më zgjo agimet.
Nëse do,
bëhu çasti e buzëqeshja ime,
e unë si dashnor i krisur të të pres përjetësisht...
Njëmijë fjalë e njëmijë këngë
për ty i kam thurrur
Ty, të të them sa të dua.
Njëmijë lule e njëmijë kopshte
për ty i kam mbjellur
Ty të ti bëj kurorë.
Njëmijë ëndrra e njëmijë dëshira
për ty kam dëshiruar
Ty të të bëj për vehte
Njëmijë ditë e njëmijë netë ...
për ty një jetë do pres
Ty të të falë unazë.
Të gjeta në bulëzat e para,
stigmë, lule erëz,
seç më dehe, seç më çmende!
Pranëveres sime ,
ia more ngjyrat ...
aromën ia thithe për pikë.
Qielli mblodhi retë,
diellit i vuri perde,
rigoi shi ...
Para se të ikësh,
këthehu mer me vete,
uraten time për ty ... !
KOSOVA ime e dashur!
Kur përmend emrin tënd,
marr frymë thellë, ofshaj
shfryj, më dridhen buzët.
Kur përmend emrin tend,
shoh se nuk jam i tëri,
kam mall për Çamërinë,
më kujtohet Nishi.
Kur përmend emrin tënd,
shoh trupin tim të gjymtuar,
jam një trung,
pa një dorë, pa një këmbë !
Kur përmend emrin tënd,
fluturoj, ngjitem në qiell
me krahë shqiponje,
legjendat ngrihen nga varri.
Kur përmend emrin tënd,
shpërthej si vullkani, pështyj historinë.
Askujt s'i kemi hyrë në hak,
kemi nderin, besën dhe krenarinë.
Kur përmend emrin tënd,
unë, biri yt i shumëvuajtur,
marshoj drejt ardhmërisë,
edhe pse më therin nëntë plagët në krahëror.
Kur përmend emrin tënd,
rritem, më bëhet shtati mal,
shoh diellin të na ngrohë,
e ndiej në deje lirinë.
Kur përmend emrin tënd,
i këndoj "Mollës së kuqe",
zëri im valë deti shpërthen si një tsunam,
të dua si diellin, si ujin, si ajrin!
Kur përmend emrin tënd,
dua të prehem në Atdhe,
vetëm aty rilind përsëri,
KOSOVA ime e dashur!
LAVDI DËSHMORËVE TË KOMBIT!
BAB' E GJYSH
Bab‘ e gjysh,
të paepur ngritën
historitë mbi supe,
e ballin gjithmonë
lart e mbajtën,
sa shumë derdhën
rrëke gjaku,
e ndër shekuj
marshuan krenarë.
të paepur ngritën
historitë mbi supe,
e ballin gjithmonë
lart e mbajtën,
sa shumë derdhën
rrëke gjaku,
e ndër shekuj
marshuan krenarë.
TË ROBËRUAR
U lindëm në kohë katrahurash
jetuam lidhur me zinxhir,
u rritëm në dritën e Ferrit,
tmerr...
jetuam lidhur me zinxhir,
u rritëm në dritën e Ferrit,
tmerr...
ËNDËRR LIRIE
Sa shumë i këndova
heshtur lirisë,
bashkë me ritmin e djepit,
se kështu më mësuan ninullat,
ëndrrën zgjuar mbajtën
pa m’i trembur
buzëqeshjet...
heshtur lirisë,
bashkë me ritmin e djepit,
se kështu më mësuan ninullat,
ëndrrën zgjuar mbajtën
pa m’i trembur
buzëqeshjet...
0 comments:
Post a Comment