Ramiz Kuqi: Tre Poezi

ORA

Dialogon me kohën shi
Akrepat heshtur zbresin
Si në fushë të lojës
Kur kuajt vrapojnë në hipodrom
Nga thembrat
Pluhuri prek retë në qiell
Një herë t'i kam prekur dy sy
Dy buzë të rreshkura atdhe
Një lakore udhe ka mbetur
Si urat mbi lumenj
Njerëzit t'i puthin fjalët
Dashuria të mbëltohet
Me dashuri
Ora...

NJË ORË

Është pak për Ty
Muzë
E bukura e dheut
Frymëzim për vargje
Si uji kristal
Që zbret nga Sharri

Kur ëndrrat bien në gjumë
Zgjohem trembur
Ta kërkoj fjalën
Pa pikë e thonjëza
T'i puth ato sy dielli

Ditës
T'i hap horizonte të reja
Buzëqeshjen ta vë në strofë
T'i mas udhët në shtegtim

Një ORË...

DERI TE BREGU

Udhë e gjatë
Qiell mbi re
Nëpër udhët e Alnabrys
Sërish ta takoj portretin tim
Të ulem mbi stinët e ikura
Për një copë letër
Një Fjalë në fund të rreshtit
T'i marr në përqafim zogjtë e mi
Zogjtë e vargut pa rimë !