Deshëm apo nuk deshëm të pranojmë jemi dëshmitarë se viteve të fundit arsimi shqip po vuan jo nga të tjerët, por nga vet ne shqiptarët. Dikur ankoheshim se arsimin shqip po e pemgonin të tjerët, gjegjësisht pushteti i cili si gjithnjë e kishte halë në sy arsimin shqip dhe arsimimin e gjeneratave të reja në gjuhën e tyre amtare. Sa e sa sakrifica u bënë për të mësuar dhe edukuar nxënësit në gjuhën e nënës së tyre në vendin e tyre ku kishin lindur dhe ku ishin rritur në trojet e tyre, por gjithnjë një gjë e tillë pemgohej nga pushteti maqedonas në periudha të ndryshme dhe asnjëherë shqiptarët nuk mësuan dhe nuk u edukuan në gjuhën e tyre, sepse i pengonin edhe pse një gjë e tillë iu takonte, sepse jetonin dhe vepronin në vendet e të parëve të tyre, por ja që një e tillë gjithnjë dikujt i pengoi.
Për ti realizuar të drejtat e tyre nxënësit shiptarë u desh të kalohet nëpër shumë stuhi e shtrëngata, ndërsa arsimtarët e tyre të ballafaqohen me sistemet shtypse dhe për tu maltretuar, për të qenë gjithnjë nën presione, për tu burgosur dhe për të vuajtur nëpër kazamate vetëm e vetëm pse kërkonin që farën e diturisë ta mbillnin tek nxënësit shqiptarë në gjuhën e tyre amtare shqipe. Sa sa sdakrifica u bënë deri edhe tek luftërat e përgjakura që bijat dhe bijtë më të dashur të shqiptarisë të derdhin gjakun dhe të flijojnë jetën e tyre vetëm e vetëm që nxënësit shqiptarë të mësojnë në gjuhën e tyre shqipe. Pas shumë kohësh kjo dëshirë u realizua dhe sot nxënësit në të gjitha nivelet shkollore të dy gjinive mësojnë dhe edukohen në gjuhën e tyre të bukur shqipe. Në këtë gjuhë të ëmbël për të cilën aq ëmbë kënduan duke i thurrur vargje poetët. Nëse ndalemi vetëm pak dhe bëjmë një analizë dhe konkludojmë se a është arsimi shqip aty ku duhet të jetë dhe a meriton të anashkalohen të gjitha ato sakrifica që u bënë ndër shekuj që të kemi arsim shqip të mirëfilltë për nxënësit shqiptarë që të mësojnë në shkollat shqipe dhe në këto shkolla të ligjërohet në gjuhën amtare shqipe nga mësimdhënës dhe edukatorë shqiptarë ishte një ëndërr të ciën e kishin ëndërruar me vite të tëra arsimdashësit dhe atdhetarët dhe nga mbarë populli shqiptarë në përgjithësi duke mos kursyer asgjë nga vetja deri në vdekjepër të realizuar një dëshirë të kahmotshme të të parëve tanë që të kemi shkolla shqipe she arsimim në gjuhën tonë amtare shqipe. Sa po realizohet kjo dëshirë sot nga vet ne shqiptarët dhe a janë në nivelin e duhur një numër i madh i arsimtarëve për ta kryer këtë detyrë të shenjtë apo ndoshta vallë edhe tan dëshirojnë disa të arsyetohen se dikush është duke i penguar që nuk ka të bëj fare me të vërtetën dhe ate realen.
Dikur nëse nuk lejohej të mësohej dhe të arsimohej gjenerata e re në gjuhën amtare dhe nuk lejohej të ketë shkolla shqipe ku do të mësonin nxënësit shqiptarë. Sot kjo nuk është që nga shkollimi fillor e deri tek ai univerzitar, por sot kemi shkatrrim të arsimit shqip nga vet një numër jo i vogël arsimtarësh dhe pedagogësh të cilët vet po e shkatrrojnë arsimin shqip për të cilin u sakrifikua dhe u pagua aq shtrenjtë për ta pasur sot në gjuhën tonë arsimin dhe shkollat shqipe. Sot nga një numër arsimtarësh është duke u keqpërdorur me të madhe ky profesion sa që disa të tillë jan ë duke e keqpërdorur dhe lirisht mund të themi se edhe janë shkatrrues të arsimit shqip dhe e tërë kjo është duke u bë nga paaftësia e një numri arsimtarësh ose të ashtuquajtur pedagogësh dhe edukatorësh që nuk e dinë fare se çështë profesioni i tyre. Një numër prej tyre jo që janë në gjendje ta arsimojnë dhe edukujnë dikend, kur vet nuk janë aspak në këtë rrugë të arsimimit dhe edukimit të brezave të gjeneratave të reja, sepse vet nuk janë të arsimuar dhe të edukuar. Në kohën e fundid në disa institucone shkollore udhëhiqen nga kuadro të cilët është turp i turpit të menaxhojnë me institucioni më të ndieshëm siç është institucioni arsimor shkolla ,ku arsimohen dhe edukohen nxënësit, ardhmëria e kombit.
Disa janë kuadër teknefesësh të cilëve u është dhënë mun dësia në mënyra të ndryshme që të futen në këto institucione kur dihet mirëfilli se nuk posedojnë aspak aftësi arsimore dhe edukative, sepse dihet mirëfilli si i kanë marr dhe si i marrin ato diploma dhe të njejtit janë ata ( ato)që ne presim që të na i arsimojnë dhe edukojnë flëmijët tanë, ardhmërinë tonë. Ky është një absurd mbi absurdin. Po a është lënë në stihi arsimi nga shoqëria dhe nga institucionet përkatëse arsimore që të arrij arsimi shqip deri në këtë nivel nga an a e disa të ashtuquajturëve” arsimtarë”, “edukatorë “dhe “pedagogë”, kuptohet gjithnjë duke mos i përfshirë të gjithë në një thes të përbashkët, sepse kemi kuadro të arsimit shqip që me plotkuptimin e fjalës meritojnë lëvdata, sepse me shumë përgjegjësi e kryejnë këtë mision të shenjtë të një mësuesi, edukatori .O, sot, o kurrë njerëzit kompententë të arsimit duhet të jenë më syçelur dhe të jenë në në përcjellje permanente që disave ndaj këtyre dukurive që nga individët që nuk repektojnë rregulloret dhe ligjet në arsim të intervenojnë dhe të merren masa ndëshkimi. Nuk duhet të tolerohen të tillët të veprojnë ashtu siç duan dhe siç iu konvenon atyre për interese personale duke bërë ahengje të ndryshme në kurriz të nxënësv e dhe në kurriz të prindërve të tyre dhe që mos ti lejojnë që të mos i jepet rëndësi asaj primare çshtjes së arsimit dhe edukimit, por më së tepërmi duke u dalldisur nga ajo që shpien në shkatrrimin e arsimit shqip dhe edukimit të gjeneratave të reja. Besoj se gjërat e tilla kanë arritur kulminacionin nga disa individ që i u është dhënë mundësia që të udhëheqin me institucionin me të shenjtë siç është arsimi.
Disave iu është dhënë mundësia që të të inkuadrohen në proçesin edukativo- arsimor që nuk meritojnë ta bartin këtë emër kaq me rëndësi dhe me vlerë dhe me të të tillët të ec përpara arsim i shqip. Ky është jo absurd, por përtej absurdit.Prandaj,ndaj këtyre dukurive që viteve të fundit i kemi në arsimin shqip duhet sa më shpejt të merren masa dhe tu ndalet hovi dikurive të kqëqia që dita- ditës jo që po e shpien arsimin të ec para, por dita -ditës me këto dukuri të shumta të dëmshme po e shkatrrojnë arsimin. Nëse nuk intervenohet sot për ti ekiminuar këto gjera negative une jam i bindur që dikur do përpiqemi shumë më tepër për ti eliminuar, por do të jetë shumë vonë. Koha ka ardhur sot të ju themi stop dhe të intervenohet sa më shpejt në një intervenin kirurgjik, sepse dikur nuk do tël vlejë asn jë intervenim kirurgjik, sepse do të jetë i vonuar, sepse nëse në sëmurjen e filluar nuk intervenohet me kohë ajo do të përhapet më shumë në tërë trupin dhe pastaj nuk do ketë shërim nga asnjë intervenim kirurgjik.
0 comments:
Post a Comment