Ramiz Kuqi: Cikli poetik "TË SHOH ME DHIMBJE"

E DËGJUAT FYELLIN

Zërin e tij si ra
Nëpër vrima të heshtura

Gishtërinjtë
I përzien meloditë

Mbi tinguj të shurdhër
Buzëqeshje hipokrite !

Zotynë
Ç'është ky fyell ,kavall ?

Ç'të zhbirojnë
Moj e bukura Fjalë !

SONTE

As të qaj as të qesh
Jam zhytur në brendinë e shpirtit
T'i kërkoj gjurmët e këpucëve të kohës
Nëpër ato shkronja abetareje kam ecur
Pa spango lidhur
Tehut të thikës së mprehtë të ëndrrave
Varg rebel
Ç'janë këto stinë shterpë, ç'janë
Portrete a hije në kapërcim
Sa herë ia prekin supet qiellit
Zemrojnë diellin në fund të ditës
Nata bie heshtur mbi shtrat kujtimesh
Të idhta krenare
O sonte do ta pija një gllenkë verë
Ta deh kohën e ikur tinzare
Sonte
Ç'ma trazuan liqenin e dhimbjeve
O udhë e lodhur shkreptimë malli !
As të qesh , as të qaj ...

LYPËS

Ata
S'e njohin refrenin tënd
As Ty s'të shohin
U dukesh si hije rrugëve
Tek përplasësh mes zërash
Xhamat e tyre të murrmë
Hijerëndë vrapojnë
Në sofrën e tyre Fjala vetë
Arkën e zbrazin
Për Ty me duar të plasaritura
As Zoti nuk mejton!

TË SHOH ME DHIMBJE

Udhëve pa adresë
Ngarkuar me mall zogu
Në asnjë varg
S'je vetja
Parakalojnë lara syve tu
Njerëz me piktura në dorë
Asnjë fjalë
Nuk t'i shterron ëndërrimet
Je krua me shi
Kodrave te fjordeve
Trumcak pa fole
Të shoh me dhimbje
Nëpër sportele me letra në dorë !

ËNDËRRIM

M'i bëj konak Fjalës sonte
Në kullën me shumë frengji

Ta sogjoj ëndrrën e bukur
Vargut të pashkruar t'ia puth dy sy