Dhimitri Kokaveshi: ZGJIM

Si ves mëngjesi
më qëndro
o shpirt që mban bekim
dritën!...
Përmes agimesh dhe unë
udhëtoj
dhe po të ngroh
jo si objekt
as si bastion të artit
ledhatimin?...
E shtrij vështrimeve
jo skenave
si një vallëzim ishullor dhe
rrahur manisë
së dallgëve në një vështrim
lypsari
nuk kaloj as përmes avujve
Si një oxhak
në shpirtin e çliruar
mos e zbo
tymnajave, nuk po qëndroj
as nuk e shtrij
dialogut. Zjarrit dhe lartësive
nuk të gjej
aromë, as nuk më josh
as po më prek
si pikë e vesës, mos u tha dhe
mos m’i tha
gëzimet?!... Në fllade shpirti
thellësive
më qëndro natë dhe ditë
nëse nxitoj
dua!.... Të vjel... Gëzimet.