(Çast lirik)
Përnjëmend,
edhe kur ta bëjnë copë e grimë kupën e jetës tënde, jetoje.
Pije ashtu të hidhur.
E dhimbjen që të ther, thellë mbyte në vete.
Kur gjoksin ta shqyen, të shkakton spazma në nerv a në gjak.
Të lodh e gati sa nuk të rrënon për të mos u ngritur më.
Nuk ke kohë të meditosh thellë përballë një horizonti të errët.
As të shenjtërosh s'ke kohë:
iu prin vetmitarëve, më të madhes kolonë në botë.
Mund të gjesh një çast
vetëm ta dhurosh murin tënd të mundimeve.
Për ta shembur sërishmi për tokë,
sepse dashuria shemb mure.
edhe kur ta bëjnë copë e grimë kupën e jetës tënde, jetoje.
Pije ashtu të hidhur.
E dhimbjen që të ther, thellë mbyte në vete.
Kur gjoksin ta shqyen, të shkakton spazma në nerv a në gjak.
Të lodh e gati sa nuk të rrënon për të mos u ngritur më.
Nuk ke kohë të meditosh thellë përballë një horizonti të errët.
As të shenjtërosh s'ke kohë:
iu prin vetmitarëve, më të madhes kolonë në botë.
Mund të gjesh një çast
vetëm ta dhurosh murin tënd të mundimeve.
Për ta shembur sërishmi për tokë,
sepse dashuria shemb mure.
0 comments:
Post a Comment