Rexhep Hoti: Mos ma prek zemrën!

Mos ma prek zemrën
Me heshtjen që e mban të mbërthyer,
Me ato duar në gjoks?!

Ah, kam një thesar të çmendur aty
E shtrenjta ime,
Janë vargjet e frymëzimit tënd,
Është një thëllim i tmerruar aty,
Është miniera jote e paanë,
Mban një planet me dashuri!

Mos më pushto me shikim në zemër,
Mos mu kacavar aty me ngrohtësinë e gjoksit tënd,
Ah, ajo aromë e ngrohtë,
Sa një botë!

Oh, jam i ndjeshëm në shijimin e së padukshmes!
Mos më nga!
Më lejo të rri mbështetur në skeptërin tim;
Ti nuk e përthekon dot mendimin
Peshën e fjalëve që kam brenda;
Mos ma zgjidh!
Ato e shembin madhështinë e së bukurës,
Nga antika gjer më sot?!

S’dua ‘e bukura’ ta humbë shenjtërinë,
Mbylli të gjitha portat,
Jam mbjellësi i dhimbjeve të mëdha;
Krejt mos më mbyt?!

Më lërë një dell gjallë,
S’dua më shumë;
Një pulsim më mjafton
T’i ngrij njëherësh të gjitha stinët
Dhe mbi gjoksin tënd ta varë një kafshim;
Të të përcjellë si një engjëll me besë
Gjersa ti në këtë jetë të marrësh frymë!