Arqile Gjata: DISA KARTOLINA PËR JU MIQ...

Gjithëçka në furtunë
është në harmoni të përkryer,
ajri me sy plot dallgë, gjëmimet zbukurojnë qiellin,
në kopshtitn ku ju banoni gjethet bien fluturimthi...
Eja, të lozim me ajrin e mëngjesit
ku gjenden dhe gjëra të virgjëra,
miqësia është çelsi që hap derën e kohës.
Ditët dedhen në pentagramin e jetës.
Të kujtojmë dhomat e gjumit lagur nga shiu,
Ejani të pertypim “ kafshatën e mjerimit”,
të këndojmë me nostalgji për të verbrit
me pelerinën e mjegullës të ngrohim vetveten...

***
Aty tek vendi im
dita vjen e heshtur
ëndrrat kanë fikur dritat.
Ju, miqtë e mi
vraponi të kërkoni portretin e mëngjesit...
Sa mirë,
kam hapur portën e shpirtit
si strehzë malli për portretin e qytetit.
Qielli im, sot është me shi
është koha, në drekë të pim verë
deri afër mbrëmjes, më pas
bashkë me pemët e stinës,
ta trembim dimrin!

Vargje pa përgjigje

Miq të dashur, pse çuditeni,
zemra është e përfshirë në një mijë e një mrekullira,
pse habiteni, shkakun e dhimbjes se zbulojmë dot!?
Jeta një bllok shënimesh i pambaruar,
të lumtur janë ata dhe në fshehtësi
shkruajnë nëpër libëra...
Shikimi im i pëlqenë të fshehtat
ato, nuk puthen
veç ledhatohen nga zemra.

Për ju miq të ajrit...
Mosha më përkëdhel, ende e dua të bukurën!
Koha ime flet me frymëmarrjen e stinëve
Dua të jem rinosh, por yjet si kap dot,
ushqim kam ngjyrat e moshës,
kur të iki, cicërimat e fëmijve t’më përcijellin
të ndihem i gjallë nëpër biseda
dhe kur vjeshta të shkund gjethet dhe dimri të vdes
unë përsëri, nuk do kem frikë nga vetëtimat ...