Dhimitri Kokaveshi:NË UNIVERS

Një univers të pikëllueshëm
na përkthenin
ditët tona?... Lartësonin
teknologjitë
dhe varrosnin mendimet!...
Si re të shthurura
shqyer... shpërbërjeve
shtroheshim
diellit dhe me diellin
shtronim
ndjenjat?... I vadisnim
lartësive
në këtë turmë të shthurur
çakorduar
qiellores, mbulonin
shpresat?...
Lekundeshin si meteorët
natës
shkundeshin dhe udhëtonin
shpresat tona?...
Shtoheshin, si retë, linin
vëllimet?
I shoh!... Në bardhësi
zhgënjyese
nuk më blejnë... mendimet
furtunave
i përpunoj si errësohen
qiellit?!...
Nxijnë aty, ku nuk afrohet
as dhurohet
drejtësi. Drejtësi?...
Edhe atë shtrëngatave
na e kalojnë
luajmë dhe.... lajmë
vdekjen?...
Qiellores ja kaloj në përjetësisë
thuhet... shpirti?...
Shtrirë krahëve
të qiellores në filtrime gjithësie
mbesin, ditët tona
dhe vitet?...
Tronditur dhe plagosur
si mes torturave
mashtruar ditëve, të joshura!...
Gërrryer dhe
veshur si mes ngjyrave
festive
vjeshtake, rrëzoheshin
dhe lartësitë
i preknim!... Në moshën
e qiellores
shpupurisur, shthurur dhe
shpërndarë
në hijen e zbehjes thahej!...
hija?.. E vdekjes
nuk vjen si fllad vjeshtak
e vadisim dhe
as më trëmb, furtunave të saj por
dhe flladeve
jam rritur por jo vjeshtak dhe
i shkundur, i turbulluar
erërave; udhëtonin..., ditët!...
E shkurtëra.
E shkurtër dhe drita
biologjikish
edhe ajo si ditët tkurrej dhe zgjerohej
vjeshta?... Zbriste
gjethe shtruar
në bukuritë e saj, paraqiteshin
si një qilim
në madhështi, natyrë.
Sa shumë na josh
natyra?... E zbërthyer ngjyrave plot larmi
më zhvesh, pretëndimet?...
Si perëndimet
nxitonin të ankoronin
reflektimet e tyre
të purpurta konkuronin
mbi qerpikët e natës
ulnin... perden e saj dhe nata?...
Nata!...
Konkuronte qetësitë.
Ç’farë qetësie!...
Ajo, kishte..., veladonin e saj
të madhështisë
kërkonte të shtronte dhe
mbytej!...
Mes erësirrave, qetësia e saj
shpërbëhej.
Vërtet!... Nuk e pash natën
të rinohej por
gdhëndej, vullkaneve njerëzorë
kërkonte
dhe ngrinte shpresat e saj?... Rrëzoheshin
pranë krevatit me dijet
E acarta
ndërtonin!... Natën dhe natën ftoheshin
dijet?... Afrova me revoltat
mbetën
thjesht, ëndrimtare progresesh
dhe unë?...
Zgjimeve dhe zhgënjimet
ja marrim, dritës
kur qielli dritën!...
Nuk ma filtronë.