Sadbere Gagica Spahija: Dy Poezi

MA NGRIN LOTIN

Kjo vjeshtë pa gjethe
Pa zogj nëpër male
Nëpër qiellin me lot
Janë përzier erërat
Si stuhitë në Gang
Ma ngrin lotin ky dimër
Deri në pranverë...

ENDEM

Krejt e vetmuar këtë natë vjeshte
Ku era i përplas gjethet pamëshirë në tokë
Pikat e shiut të ftohta në ëndrrat e mia valë
Që i kam mbështjellë me fjalë poeteje pa rimë
E nuk dua të më ikësh sonte as nesër
Udha ime do të mbyllej dritaret do të qajnë
Mbi urë të shpirtit do të zgërdhihej stina e verdhë
Jo, Ti nuk do të ikësh kurrë nga kjo kështjellë dashurie
As nga ky kopsht mbjellë me lule gojëfile
Endem, por portretin tënd e mbaj në duart e mia të vogla
Dashuria ime varg i pakëputur nëpër kohë të pafund
Puthje që më mban nëpër hapërim të paskajshme
Endem...endem përballë je
Ti që më mban