Ramiz Kuqi: Cikli Poetik "NË GJIUN E FJALËS"

NË UDHË (KRY) Q

Ka mbetur dielli
Fjala
Endur nëpër shi

Gjithçka po ik
Nga kërlithiza e tokës

Në foltore
Janë kryqëzuar
Sytë e djallit

Dashuria e pafund
Pa shprresë

Kanë harruar ta mbëltojnë
Ëndrrën e zogut në mesnatë !

NË GJIUN E FJALËS

I kërkoj stinët e mia
Përmbledhur nëpër vargje
Ngarkuar mbi supe kohësh
Me ëndrra të grimcuara
Si refren i lodhur më dukesh
Ti Atdhe
Kacavjerrë rrinë mbi degë kujtimesh
Sytë e përgjumur

Në gjiun e Fjalës!

(S’)KA HYRË

Dita e nëntorit
Në grushtin e shtrënguar
Sa shputa këmbësh 
Ta shkelën orën e flijimit
Rreshtohen para teje
Ministra deputet
Bien në gjunj para flamurit
E para turmës së përgjumur!

O ATDHE

Pse nuk e mban kokën lart
Pse
Matanë grilave fjalën
Ma burgos
O Atdhe !!!!

MBI MUR

Janë gdhendur si me daltë
Vija të ndara rrjedha lumenjsh
Hije zogjsh duart të zgjatura
Portret sysh me lot ujëvarë
Që nëpër shekuj shkëmbin
Te Kepi i Shpresës së Vargut
Udhët me urtësi i ka shtruar
Nga gjiri i saj u derdh dhimbja
Për dashuri !