Dhimitri Kokaveshi: Dy Poezi

X

Dallga?... Gërshëtonte!... Gjithë hapësirat dhe gjerësitë... e shpirtit tim!... 
Një det i rrahur!... Dallgësh. 

PA KALTËRSI.

Buzëqeshjeve të saj
udhëtonte
një det!... Relaksonte
tingujt
e shpirtit!... Breg përplasur
shtrihej
mes dallgëve, luhatur
në mesazhe
kaltërsie thjeshtonte
Ndjeshmëritë!...
Mes tingujve zbërthenin
meloditë?...
Arrinin qielloren dhe preknin
perendimet!...
Në turfullima muzgu dhe
dallgësh
fshehur... vullneti i saj?...
Si kthimet
e natës në rrugë pa krye
i egzekutonte
kaltërsitë!... Mos i refuzo
mos i humb
mes deshtimesh nuk fitohet!...
Pronësi.