Kasam Shaqirvela: PRITMË SE VIJ

Eh moj e bukura,
ti shpresa ime,
ti rini…
sa më jep forcë
sa përpara m’ke shpie
të rrugëtojë qoftë dhe
i vetëm në këmbë
nga Presheva jonë
e hapura plagë?
e madhja gjëmë
deri në Korçën time
që ma dogjën në flakë
po dhe nga Treguri im
sa lirë i shitur?!
nga do të paditur
për tjerët përvetsim
deri në Prevezën tonë
si mos më keq të mbytur!
dhe mbetur sikur
kisha pa kambanë
e unë në maratonë
lodhje e dhembje
t’i kthejë në këngë,
apo t’i bëjë rapsodi
në këtë çast s’e di?
se malli për ty
moj nëna Shqiptari…
më shpon në brinjë!
ma merr frymën
dhe pranvera
m’bahet dimër
e s’mundem të eci
në vend po ngeci
zjarri përbrenda
m’i ka ndezë
prej brezit në brez
dej e damarë
m’i ngre kreshtë
andej Drinit e
këndej Drinit
historija nuk hesht
sogjimi im
sikur heshtat
e thyera
nëpër beteja
për Iliridën
për Çamërinë
nuset tona
të përbuzura
e presin rininë?!
a Thesprotia plakë
mbushur përplot
me plagë..!
që kullojnë gjak
e i bëhen sagë
në të shpirtit vragë
se vullkani
s’mba kapak
jak ore jak
i ri dhe plak
mos prit aspak!
ktheje në hulli!
për brezin tënd të ri
por me krenari
të bashkuar si një
dhe me dashuri
hiq pa interes
nga brezi në brez
tanimë festo
të madhen festë
si mali me kreshtë
kullat pa u prishur, se
nëna më ka grishur
e babai më ka ardhë
hipur në kalë të bardhë
mëngjesin ma ka gdhi
me një yll të ri
për ty Shqiptari..!
andej e këndej kufirit
andej e këndej Drinit
më ka ardhur në ëndërr
e do të bëhet zhgjëndër
se do të ndërpritet
dhe nuk përsëritet më
ky kalvari im
i kuq e i zi
që ka mbetur pa zë!?
dhe prap kërkon diell
britmat ngrihen në qiell
a veshët e zënë me dill
ose po na bëjnë trill?
por, në Ilirinë e Vjetër
ku këndohej me
lahutë e cetër
artefaktet kanë mbetur!
dhe kujtesa nuk ka tretur!
po të pret ty rini
në përqafim të ngrohtë
Nana Shiptari..!