LULZIM BREZNICA: NË QELINË E FTOHTË BËN ZJARR

Jam i burgosur,

Në mes shumë të burgosurëve,
Korridorit të pafund,
Sillem,
Me një gazetë në xhep.

Çka të lexojë?!
Kur asgjë askush s'ka ndryshuar!

Nëpër çdo faqe avaz i përditshëm,
Politikë ,prapë politikë ,politikë-dhembje kohe
Fitore e paraparë ndaj të humburëve,
Vjedhje,manipulime me shifra milionëshe,
Nuk e di si mund t'i shikoni
Ju të tjerët që ende keni sy?!!

I burgosur jam,
Ndonëse trurin e ushqej çdo ditë
Me infuzione shprese,
Sorrolatem,ulem ,karavatem
Në karrigën e ftohtë sa dimri
Korridor i ftohtë,
Në çeli -qetësia kafshon.

Zë të bërtas ,të shajë
Vetëm ta thyej heshtjen e ditës
Se dëshprimi po më kallë datën

Dikush vjen prapa,
E njoh
Është ai ,
I dikurshmi,
Që me kamxhik m'a ka dhunuar zërin ,
M'ka thënë të hesht-kur desha të flas,
Të flas-kur kam dashur të hesht,
Njëmijë herë, të njëjtat pyetje -revolucionare
Të njëjtat përgjigjje ka marrë,
Ani pse shikonte me llupë,
A marr frymë?!

E njoh atë,kaherë,
Ai ma vrau lirinë,
Dhe më gjykoi për vdekje,
Sepse paskam dashur Atdheun
Më shumë se ai.

E di,
Ai s'mund të bëjë asgjë,
Kot trupa e tij e dramës më gjykon
Me burg të përjetshëm,
Dashuria e Atdheut është më e fortë!
Ëndrra e pashmangshme
Përderisa,
Dielli zbardhon ende sytë e mi.