Dhimitri Kokaveshi: Dy Poezi

DRITËS.

Më rrethonte! ...
Arsyetimin
dhe gjithë të dhënat 
m’i rrethonte
dritës…?
Me dritën e saj e njoha
dritës?...
Nuk lëkundem, vendosmerive
të dritës
vulosa fenomenin
vështrim
detajova!... Hyjnoren
dhe dritën:
Nuk provokoj.

PËRSHTATUR.

Mbi paragrafët e tu
zbuloja
sekretet, nuk u shtruan 
mbi lodrat
e prehrit të hapur
fryheshin
emocionet?... Gjetën
gërshëtimet
dhe ndjesite, pa përshtatje.
U gjeten!...
Përqasjet dhe largimet
pozonin
si fletë të bardha
zhvendosjesh
prekjesh, nuk ka reflektim.
Ky model
dizenjosh përngjante
pikturave
që reflektonin mbi mendimet?...
Në prani sfidash
I mohoj.

VETETIMAVE.

Atje, ku ajka
e natës
ngjiste prekjeve të tua
linte
magjitë!... Ε flakëve
shpirtit
përmbi liri dhe bardhësi
çarçafesh
hapeshin, hiret e tua?...
Si vetetimat
dritës humbisnin
shkëlqimet
e një shpirti, ç’do errësirë!...
E sfidojnë.