Ramiz Kuqi: Pjellia e Dhimbshme e Dhjetorit

DHIMBJE

Gaz loti në Kosovë
Gaz i botës në Tiranē
Ku mbeti
Dritë e diellit për ne?

KUR TAKOHEN MIQTË

Rrjedhin fjalët nëpër stinë
Vijnë kujtimet palë-palë
Hapet qielli nga retë
Një biografi historie
E gjatë
Sec u derdh me shungullimë
E shurdhëra kohë
Pa një mirënjohje mbi letër
Për ëndrrat e paluara
Nëpër ditar jete
Kur takohen miqtë!

NOSTALGJI

Cdo ditë kërkoj ndonjë germë miqësie
Nëpër këto rrugë jete e shpirti i fjalës
Dhemb e gufon si mallë i pashuar
Herë më buzëqesh vargu e kënga
Herë - herë më dridhet buza
Si një zjarr i papushuar
Po c’u bë me Ty Kohë
Qielli im
Një hosten dielli mbi kokë
Në asnjë faqe libri s’u gjej më
Të rrallë më vini edhe në tavernë nate
Në ndeja
Për një gotë me verë
Miq njerëz të urtë idealesh
Kur qanim rrahen e borës
Për t’i kërkuar yjet
Fshehur pas qiellit të zjarrtë !

QYTEZA IME

E rinisë sime
Herët m’i paske harruar
Ëndrrat e lumit
Që m’u derdh nëpër vargje
Si ujëvarë dikur
Ndonjë fëshfërimë gjethi
Ti mbaje njē herë e stinët
Me zogj ndër male
Mallin e zjarrtë nëpër fjalë
Po lumenjtë nuk harruan
Të më buzëqeshin
Qyteza ime
Pa zhurmë fabrikash
Leckë për kohë të kanë bërë
Uzurpatorët modern!