Zyba Hysa: FALEMINDERIT!

(Kushtuar Profetit shqiptar, Isuf Luzaj)

Nëpër vite, nëpër rreshta,
Pashë shkëndi, s'kishte shkronja, 
Si një fëmijë u magjepsa,
Kur në Maj, kap xixëllonja!

Sa kap njërën, më vjen tjetra,
Pambarim... etjen s'e shova!
Nëpër vite këto rreshta,
Si gjerdanë me xixëllonja!

Rreshtat tuaj, fjalë profeti,
I lexoj... magji lëshojnë,
Ti ke çelur derë xheneti,
Veç me Ty jam ndjerë zonjë!

Ku kam shkuar, s'kam takuar,
Një profet të fesë sime,
Veç me Ty, jam mrekulluar,
O profet i fesë zengjine!

Ti më ngjalle Skënderbenë,
Rreshtat tuaj shpatë e mprehtë!
Ti ringrite mëmëdhenë,
Shpata juaj djeg e vret!

Djeg gënjeshtra shekullore,
Ndez shkëndija të s'vërtetës,
Me ty raca jonë arbënore,
Shpalos vlerat e vetvetes!

Ti s'ngre himn, për të verbuar,
Ti qorton me majë shpate...!
Pak të gric… sa për të zgjuar,
T'shikosh vlerat, rracës sate!

Nëpër rrështa e mes rreshtash,
Kur i shtrydh pikojnë veç ar,
Ndjehesh keq mes t'vërtetash,
Por merr dritë për të parë...

Vjen pushtues, i puthim dorën,
Shkon pushtues, presim tjetër,
Me tufë lulesh japim kurorën,
Veç të quhemi, me mbretër!

Shekujt na kanë qorrollisur,
Më shumë ata q'flasin shqip!
Por me skenar të pregatitur,
Nga armiqtë që quajmë miq!

Nëpër rreshta jam befasuar,
Si ke shkruar në pafundësi,
Gjithë qielli s'do kish mjaftuar,
Për rrështat q'ke shkruar Ti!!

Gjithë një jetë, murg i betuar,
Në një shpellë si rob i zënë!
Për një kauzë të pa plotësuar,
Amanet brezave për t'u dhënë!

Unë me Ty, shikoj pas malesh,
Drita juaj magjiplotë!
Unë me Ty vallëzoj mes zjarresh,
Galile… për këtë epokë!

Në të marrshin, në m'djegshin,
Do thërras fryma pa dalë,
E pse tjerët më përqeshin:
“JE PROFETI , YNË SHQIPTAR!”

Ti më hoqe perden syve,
Ti më ndrite udhët misterit,
Më dhe shkëlqimin e yjeve,
Ndaj të them: FALEMINDERIT!