Rexhep Hoti: Më shtrin...

Ti më vështron kot me druajtje,
Brenga mbi të bukuren të ndrinë;
Unë jam vërtet kosovar trupgjatë,
Por shtati yt prej Arbërisë me shtrin!

Më rrëzohet zemra, s’më ecën dot,
Ajo pabesinë nuk e ka për mik;
E derdh sharmin si bora në Valbonë,
Kalëron në qiell me galop magjik!

Vargjet tua kanë mistere shumë,
Janë sikur çelësat për porta të mëdha;
Hapin zemrat e pushtuesve rebelë,
E rrëzojnë përtokë të madhin Genghis Kahn!